سینمای ما - مهمترین بخش مراسم سالانه اسكار كه در دقایقی پایانی این مراسم هیجان‌انگیز صورت می‌گیرد، بخش مربوط به اعلام نام بهترین فیلم سال است كه اصلی‌ترین جایزه مراسم یعنی اسكار بهترین فیلم سال را می‌گیرد.
هنوز اسامی نامزدهای رشته‌های اسكار پنج نامزد در هر رشته معرفی نشده است، اما منتقدین و تحلیلگران سینمایی، از فیلم‌هایی اسم می‌برند كه شانس بیشتری برای قرار گرفتن در پنج نامزد اصلی رشته بهترین فیلم دارند.
«شك» و «فراست/ نیكسن» دو فیلمی كه شانس زیادی برای نامزد شدن دارند، قصه‌هایش اقتباسی از دو نمایش تحسین شده صحنه‌ای هستند كه تا به حال جوایز متعدد تئاتری را از آن خود كرده‌اند.
این فیلمها رقبای اصلی و سرسخت رقابت‌های اسكار امسال هستند.
«شك» قصه یك كلیسای كاتولیك را تعریف می‌كند كه كشیش قدیمی آن سعی دارد مانع از قدرت‌گیری یك رقیب تازه‌وارد در آن جا شود.
در عین حال، این فیلم نگاهی انتقادی به برخی فعالیت‌های كلیسایی دارد و موضوع كودك آزاری توسط كشیش‌ها را هم مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد.
منتقدان سینمایی تمام جنبه‌های فیلم را تحسین كرده‌اند و بالاترین امتیازات خود را به این فیلم داده‌اند.
اگر قصه «شك» دقیقا برگرفته از یك ماجرای واقعی نیست و با الهام از پرونده‌های واقعی نوشته شده ولی «فراست/ نیكسن» قصه‌اش را دقیقا از یك ماجرای واقعی گرفته است.
چنین به نظر می‌رسد كه صنعت سینما قصد رها كردن دوران نیكسن و دولت جنجالی او را ندارد و هرچند وقت یك بار، دوستداران سینما باید شاهد اكران عمومی فیلم‌هایی باشند كه مربوط به خرابكاری‌های دولت این رئیس جمهور جمهوریخواه در دهه هفتاد است.
فیلم «فراست/ نیكسن» بر اساس یك رویداد واقعی جنجالی ساخته شده كه در آن رئیس جمهور وقت آمریكا به مناظره با یكی از مجریان تلویزیونی پرداخت. این مناظره میلیون‌ها شهروند آمریكایی را پای صفحه‌های كوچك تلویزیون كشاند و افشاگری‌هایی علیه سیاست تجاوزكارانه خارجی دولت نیكسن و سیاست‌های ویرانگر اقتصادی داخلی وی كرد.
با آن كه فیلم‌های «شك» و «فراست/نیكسن» اقتباسی از نمایش‌های تئاتری هستند، ولی حال و هوای سینمایی دارند و یك تئاتر فیلم شده نیستند.
گفته می‌شود استفن دالدری فیلم تازه‌اش «خواننده» (یك درام كه قصه‌اش در روزهای پس از جنگ جهانی اتفاق می‌افتد) را دارد سریعا آماده می‌كند تا همین روزها آن را اكران عمومی كند و شانس شركت در رقابت‌های اسكاری را داشته باشد.
فیلم خیلی بی‌صدا ساخته شد، ولی معدود كسانی كه آن را دیده‌اند، می‌گویند در صورت آماده نمایش شدن، حتما نامزد اسكار بهترین فیلم سال خواهد شد، اما «استرالیا» به موقع آماده شد تا بتواند در رقابت‌های اسكاری حضور داشته باشد.
فیلم قصه یك اشراف‌زاده استرالیایی را تعریف می‌كند كه سال‌ها قبل كشورش را به مقصد انگلستان ترك كرد.
زمانی كه با مگر تنها عضو فامیلش، یك زمین پهناور به وی می‌رسد، او دوباره راهی استرالیا می‌شود و در آن جا با ماجراها و اتفاقات زیادی رو به رو می شود.
منتقدین استرالیایی فیلم را یك «بر باد رفته» امروزی و استرالیایی معرفی می‌كنند.
«كشتی گیر» كه مدتی قبل شیر طلایی جشنواره ونیز را گرفت، برای خیلی‌ها یادآور «راكی» در میانه دهه هفتاد است كه در كمال تعجب همگان، اسكار بهترین فیلم سال را از آن خود كرد.
این فیلم هم با لحن تلخ خود، می‌تواند یكی از شانس‌های اسكار در رشته بهترین فیلم باشد. منتقدین سینمایی و تحلیلگران نام دو فیلم دیگر یعنی «ریچل ازدواج می‌كند» و «ملاقات كننده» را نیز از قلم نینداخته‌اند.
اما ... فیلم‌های مهم اسكار هنوز اكران نشده‌اند
امسال درمورد اسكار وضعیت مثل همیشه نیست چون هنوز فیلم‌هایی كه بتوانند حكم رقبای اصلی اسكاری را داشته باشند، اكران عمومی نشده‌اند.
تحلیلگران سینمایی این روزها بحث درباره فیلمها و چهره‌هایی را كه می‌توانند نامزد دریافت جوایز اسكار شوند، شروع كرده‌اند.
بنا بر این گزارش، حدود سه ماه به برگزاری مراسم سالانه اسكار باقی مانده و هالیوودنشینان كار معرفی آن نامزدهای احتمالی جوایز اسكار را آغاز كرده‌اند. این درحالی است كه هنوز برخی از نامزدهای احتمالی اصلی جوایز اسكار فیلم‌هایشان را روانه پرده سینماها نكرده‌اند و احتمال زیادی وجود دارد كه در آخرین لحظات نام‌های تازه‌ای وارد فهرست نامزدهای احتمالی اسكار قرار گیرد. علت اصلی امر این است كه تعدادی از فیلم‌های مهم اسكاری در اواخر سال و در آخرین روزهایی كه فیلم‌های سینمایی مهلت حضور و شركت در رقابت‌های اسكاری را ندارند به نمایش عمومی درمی‌آیند. در حقیقت این تحلیلگران سینمایی هستند كه باید خود را با این فیلمها وفق دهند و این فیلمها و سازندگان آنها هیچ تلاشی ندارند تا خودشان را با تحلیلگران تطبیق دهند.
علت این كه شركت‌ها و كمپانی‌های فیلمسازی و حتی فیلم‌سازان مایل هستند محصولات خود را در آخرین روزها و در دقیقه نود اكران عمومی كنند هم مشخص و روشن است. هرچه فیلم‌های سینمایی دیرتر و در حقیقت نزدیك‌تر به زمان برپایی مراسم اسكار به نمایش عمومی درآیند، بهتر در یاد و خاطر اعضای سخت‌گیر آكادمی اسكار می‌مانند. هرچه اعضای آكادمی این فیلمها و هنرمندان داخل آنها را بهتر به یاد بیاورند، احتمال رأی دادن به آنها بیشتر است و این نكته‌ای است كه همه شركت‌ها و كمپانی‌های فیلمسازی می‌دانند. نتیجه این می‌شود كه فیلم‌هایی كه كمتر شناخته شده هستند، سعی می‌كنند اكران آخرین روزهای سال را به خودشان اختصاص دهند.
طبیعی است كه فیلمسازی مثل كلینت ایستوود نگرانی از بابت زمان نمایش فیلمش ندارد و اگر «بچه عوضی» او در شروع فصل نمایش فیلم‌های اسكاری كه از ماه قبل آغاز شد به نمایش عمومی درآید، گله و شكایتی نخواهد كرد. فیلم كارگردانی مثل او هر زمان كه اكران عمومی شود جای ویژه خودش را در دل اعضای آكادمی اسكار باز می‌كند و در فهرست نامزدهای جوایز اسكار جای خواهد داشت.
تحلیلگران سینمایی می‌گویند اتفاقا نوع نمایش عمومی «دخترك میلیون دلاری» این فیلمساز بود كه حس مربوط به استراتژی نمایش فیلمها در آخر سال را ثابت كرد. این فیلم خیلی ناگهانی اواخر سال ۲۰۰۴ اكران عمومی شد (همان زمان خیلی‌ها می‌پرسیدند این فیلم ناگهان از كجا سردرمی‌آورد؟!) و كمی بعد در سال ۲۰۰۵ اسكار بهترین فیلم سال را از آن خود كرد. موفقیت ناگهانی این فیلم در مراسم اسكار خیلی‌ها را در هالیوود شگفت‌زده كرد.
در چنین شرایطی، پیش‌بینی در مورد بهترین‌های امسال سینمای آمریكا كمی مخاطره‌آمیزتر از سال‌های قبل است و تحلیلگران سینمایی می‌گویند ریسك بیشتری در پیش بینی‌های امسال وجود دارد.
به این ترتیب امسال وضعیت كمی فرق می‌كند و مثل همیشه نیست. همه یك صدا بر این عقیده‌اند كه هنوز فیلم‌هایی كه بتوانند حكم رقبای اصلی اسكاری را داشته باشند اكران عمومی نشده‌اند.
اعضای آكادمی اسكار تا ۱۲ ژانویه فرصت دارند تا فیلم‌هایی را كه قرار است به آنها را می‌دهند تماشا كنند. پس از آن است كه آنها می‌توانند نامزدهای خود را در تمام رشته‌ها انتخاب كنند و به آكادمی اسكار این فرصت را بدهند كه نام نامزدهای اصلی رشته‌های مختلف اسكار را رسما معرفی كنند.
منبع: خبرگزارى فارس
