او با هر حرکتش، یک موقعیت تازه کسب می‌کند (یادداشت راحر ابرت بر فیلم ‏‏«مجموعه دروغ‌ها» ترجمه پیمان جوادی)‏ :: پايگاه خبری - تحليلی سينمای ما :: سينمای جهان
     صفحه‌اول     گزارش     گالري‌عكس     تبليغات     درباره‌ما     ارتباط‌ با ما     سينماي ما     
   
       جمعه 22 آذر 1387 - 15:11         




او با هر حرکتش، یک موقعیت تازه کسب می‌کند (یادداشت راحر ابرت بر فیلم ‏‏«مجموعه دروغ‌ها» ترجمه پیمان جوادی)‏

سینمای ما - اگر به دنبال واقع‌گرایی، مکان‌های واقعی و دیالوگ‌های مختصر و موجز هستید، ‏‏«مجموعه دروغ‌ها»ی ریدلی اسکات داستانی جیمزباندگونه‌ای است که لابه‌لای آن می‌توان بسیاری ‏از حوادث، وقایع و اتفاقات واقعی دنیای امروز را نیز مشاهده کرد. فیلم سعی دارد تا به شکلی ‏ماهرانه درباره جاسوسیِ مدرن و نوین، تروریسم، سازمان سیا و مسائل روزِ خاورمیانه صاحب‌نظر و ‏متقاعدکننده به نظر برسد. اما قهرمان فیلم یک سرگردانِ منزوی و تک وتنهاست که باید عملیاتی ‏دشوار را در سه منطقه مختلف به سرانجام برساند، به تنهایی و با ابتکار خودش یک سازمان دروغین ‏و جعلی به وجود آورد و از همه انفجارها، تیراندازی‌ها و شکنجه‌های وحشیانه جان سالم به در بَرَد. و ‏در نهایت در دام عشق یک زن زیبای محلی بیفتد. والبته او برای ارتباط با بومی‌ها و افراد محلی ‏
می‌تواند خیلی خوب به زبان عربی صحبت کند.‏
این مرد راجر فِریس (با بازی عالی لئوناردو دی‌کاپریو) نام دارد که مامور عملیاتیِ سازمان سیا در ‏خاورمیانه است که تلاش می‌کند بمب‌گذاری‌های انجام شده توسط یک سازمان تروریستی مرگبار ‏به اسم اَلسَلیم –شاخه عملیاتی القاعده در اردن‌– را متوقف کند. راجر که پیش از این در عراق ‏زخمی شده و به زبان عربی هم تسلط دارد، با لباس مبدل وارد این تشکیلات مخفی می‌شود. او به ‏یکباره به این فکر می‌افتد تا یک سازمان تروریستی رقیب با یک رهبری جعلی و دروغین برای از ‏میدان به در کردن اَلسَلیم و رهبر مرموز آن‌ها (جانشین بن‌لادِن) به وجود آورد. ‏
‏ اولین چیزی که بعد از تماشای فیلم به ذهن‌ام خطور کرد شباهت طریقه داستانگویی فیلم با ‏داستان‌های جان کَری ست (حتی با وجود حضور یک زن محلی). حتی برخی از کاراکترها به نظر ‏می‌رسد که از دل داستان‌های کَری آمده‌اند، بویژه اِِد هافمن (راسل کرو) مربی فِریس در سازمان ‏سیا و هانی سلام (مارک اِستِرانگ) رئیس سرزنده و بانزاکت سازمان امنیت اردن. اما روش و سبک ‏کَری هیچگاه روش مضحک تریلرهای اکشن نبود. ما در این فیلم مامور مخفی‌ای داریم که به لحاظ ‏نوع رفتار تفاوت‌هایی با جیسون بورن دارد. راجر بر خلاف کاراکترهایی همچون جیمز باند و ‏جیسون بورن شخصیتی با نفطه ضعف‌های انسانی دارد. در واقع او فردی آرمان‌گراست که کاری ‏دشوار و طاقت‌فرسا در رابطه با تروریست‌ها، متحدین نیروهای آمریکایی در منطقه و همچنین ‏مقامات و مسئولین آمریکایی دارد.‏
فیلم خیلی متکی به دو عامل شگفت‌انگیز است. یکی، توانایی و قابلیت‌های فِریس در ارتباط ‏بی‌دردسر و آسان با رئیس‌اش (او خیلی راحت و در هر زمانی از شبانه‌روز از طریق تلفن همراه، ‏لپ‌تاپ و بعضی وقت‌ها از طریق ملاقات حضوری با هافمن در واشنگتن تماس برقرار کرده تا ‏دستورها و یا راهنمایی‌های مختلف او را دریافت کند.) به نظر می‌رسد که گاهی این گفت و شنود از ‏راه دور خسته‌کننده و طاقت‌فرسا باشد، او حتی در بعضی از مواقع در لحظات پرخطر و بحرانی نیز ‏به این مکالمات با رئیس‌اش ادامه می‌دهد (رئیس‌اش هم اغلب اوقات نگران و دلواپس بچه‌هایش ‏است تا زندگی و جان راجر). شگفنی دیگر تحت نظر بودنِ دقیق و لحظه به لحظه فِریس از زمین و ‏آسمان است، حتی در زمان پیاده‌روی و قدم‌زدن او در خیابان. این تحت نظر بودن‌ها به شکل ‏POV‏ ‏ست، اگر زمینی ست که به شکل دوربین و توسط یکی از ماموران مخفی بوده و تصویر مدام بر اثر ‏عکس گرفتن شخص مزبور فیکس و ثابت می‌شود و شکل دوم کنترل و نظارت از آن سوی ابرها و از ‏طریق هواپیماها و ماهواره‌های جاسوسی ست. در این حالت، تصاویر در حرکتی سریع از هِلی‌شات ‏به لانگ‌شات تبدیل شده و از بالای سر و در جایی نامعلوم در آسمان بر روی فِریس زوم کرده و به ‏شکل فول‌شات و یا کلوزآپ در می‌آیند. ریدلی اسکات در مخالفت با سیاست‌های کاخ سفید و ‏همینطور استفاده از این تکنیک به شکلی به مراتب بهتر و تاثیرگذارتر در «سقوط شاهین سیاه» ‏‏(2000) عمل کرده بود. به هرحال مادون قرمز تکنولوژِی و فن‌آوری جذاب و بی‌نظیری ست که به ‏فرماندهان نظامی این امکان را می‌دهد تا از راه دور و از طریق مانیتور کامپیوتر حرکت زمینی ‏نیروهای پیاده‌نظام و زرهی را تحت کنترل و نظارت داشته باشند. شاید تصاویر و ساخت دقیق و ‏بی‌عیب و نقص و کاملا حرفه‌ای «مجموعه دروغ‌ها» شما را مبهوت و حیران کند اما این فیلم تنها ‏یک فیلمِ دیگر درباره جایگاه و موقعیت بن‌لادِن یا تصویری به ظاهر دقیق و موشکافانه از ‏تروریست‌هاست.‏
فِریس در عَمان –پایتخت اردن– درگیر رابطه‌ای عاطفی با یک پرستار زیبا به اسم عایشه (گلشیفته ‏فراهانی)– که پس از جراحت بسیار شدید ناشی از یک انفجار از او پرستاری و مراقبت کرده– ‏می‌شود. فیلم در نشان‌دادن موقعیت یک زن در محیط سنتی و مردسالار –و در حالی‌که چشم‌هایی ‏مدام آن‌ها را دورادور می‌پایند– موفق عمل کرده است. اما معلوم نیست چرا ٱن‌ها با وجود آن همه ‏خطر و در حالی‌که می‌دانند تحت نظر هستند باز هم به رابطه خود به آن شکل آشکار با آن ‏گفت‌و‌گوها و مکالمات نه‌چندان معنی‌دار و هدفمند ادامه می‌دهند. اسکات در این فیلم احترامی را ‏که در «قلمرو بهشت» (که فیلمنامه آن هم توسط ویلیام موناهان نوشته شده بود) نسبت به ‏مسلمانان نشان داده بود، بار دیگر تکرار می‌کند با این تفاوت که کمی واقع‌گراتر است.‏
بازی‌های فیلم همه قابل قبول هستند. دی‌کاپریو در نقش راجر فِریس در میان آن همه پوچی، ‏دروغ و تظاهر باورکردنی و قابل قبول است. فیلمنامه خیلی ماهرانه توسط ویلیام موناهان (برنده ‏اسکار برای فیلمنامه «مرحوم») و بر اساس رُمانی به همین نام نوشته دیوید ایگناتیوس (مقاله‌نویس ‏روزنامه واشنگتن پست) نوشته شده است. راسل کرو در نقش اِد هافمن یکی از جاسوسان ارشد و ‏باسابقه سیا ظاهر شده است. کرو برای بازی در این نقش، 50 پوند (نزدیک به 25 کیلو) به وزنش ‏اضافه کرد تا در نقش این مرد اهل خانواده ظاهر شود. او در نقش مامور باتجربه سیا به طرز ‏بی‌رحمانه‌ای منطقی و در عین حال حرفه‌ای ست. در واقع باید گفت که بازی کرو در این فیلم، ‏خلاقیتی جسورانه بوده است. تکیه‌کلام او در هنگام مخاطب قرار دادن راجر، "سلام، پسر ‏کوچولو"ست و در عین خودمانی بودن و بی‌تَکَلُفی‌اش، خیلی راحت و با بی‌وجدانی کامل، راجر را ‏مورد سوءِ‌استفاده قرار می‌دهد. در جایی از فیلم، اِد به همسرش می‌گوید: "الان سرم شلوغه عزیزم، ‏هروقت بشریت رو نجات دادم پیشِت بر می‌گردم" و در جایی دیگر از فیلم که خطاب به راجر ‏می‌گوید: " تنها کاری که تو باید انجام بِدی، اینه که به من اعتماد کنی، پسر کوچولو" ، شما دل‌تان ‏می‌خواهد می‌توانستید فریاد بزنید و به راجر بگویید که همین حالا برای نجاتش، از دست او فرار ‏کند! اما من بیشتر از همه بازی مارک اِستِرانگ در نقش رئیس باهوش و زیرک اردنی را تحسین ‏می‌کنم. او سیگارهای برگ کوچک، کلوب‌های شبانه و زن‌های زیبا را دوست دارد، اما کاملا در ‏حیطه کنترل و محدوده تسلط حرفه و شغلش.‏
نکته آخر: «مجموعه دروغ‌ها» می‌تواند برای شما به اندازه کافی قابل‌قبول و پذیرفتنی باشد یا فقط ‏به اندازه‌ای قابل قبول و پذیرفتنی. هیچکس نمی‌تواند و قادر نیست به عنوان یک انسان از ‏هفت‌خوان مشکلات و موانع تصویر شده بگذرد و یا آن همه شکنجه‌های جسمانی و یا آن همه ‏اتفاقات ناخوشایندی که برای فِریس می‌افتد راتحمل کند. من حتی نمی‌توانم به گوشه‌ای از آن همه ‏خشونت دیوانه‌وار کاراکترها نسبت به یکدیگر که انگار سگ‌های هار به سر و کله هم می‌پرند، اشاره ‏گذرایی داشته باشم. این روزها تعداد فیلم‌های تریلر و اکشن زیاد شده است. این فیلم‌ها به محل ‏تجمع و کانون فهرمانان مازوخیست (آزارطلب) که توسط افراد سادیست (آزارگر) محاصره شده‌اند، ‏تبدیل شده. و من واقعا از این همه خشونت، ترس، وحشت و نفرت خسته بیزار شده‌ام.‏



       
       
به روز شده در : شنبه 25 آبان 1387 - 2:18

_pgprintthis |_pgsendthis |

نظرات

عسل امین الدوله
شنبه 25 آبان 1387 - 19:45

به همان اندازه که حضور یک بازیگر سرشناس ایرانی در یک فیلم پرستاره هالیوودی برای تماشاگران ایرانی تعجب برانگیز بوده و همه ایران به دنبال تماشای "مجموعه دروغ ها" هستند - که هرچند نسخه های نازل و بی کیفیت این فیلم در هر کوی و برزنی موجود است- اما آمریکایی ها رغبتی به تماشای آن نشان ندادند. فیلم ظاهرا تمام قواعد سینمای اکشن را باید یکجا در خود داشته باشد اما نمی دانم چرا....

به هر حال تماشای اولین حضور جدی اولین بازیگر جوان زن ایرانی خیلی هیجان برانگیز است.

ساحل ساسانی
شنبه 25 آبان 1387 - 20:51

راسل کرو معرکه است. عجب بازی کرده! کرو و اسکات کارهای خوب زیادی با هم دارن. گلادیاتور هم خیلی خوب بود. راسل کرو عالی تر. اما دی کاپریو هم شاید بهترین بازیش باشه.

لونا شاد
شنبه 25 آبان 1387 - 21:17

ظاهرا موضئعی تکراری داره. اما بخاطر گلشیفته جان باید ببینیمش.

مریم
شنبه 25 آبان 1387 - 21:24

بخاطر حضور گلشیفته ارزش بارها دیدن رو داره.

نازی پویا
يکشنبه 26 آبان 1387 - 19:58

حضور و بازی گلشیفته در فیلم یکی از مطرح ترین کارگردان های جهان ، اون هم نه در نقش یک سیاهی لشگر، بلکه یکی از نقش های عمده فیلم باعث افتخار هر ایرانی است.

پوریا پورزند
يکشنبه 26 آبان 1387 - 20:39

من تا کیفیت خوبش گیرم نیاد نمی بینم. پس نظرم می مونه واسه اون موقع.

سارمن کشیش زاده
يکشنبه 26 آبان 1387 - 20:54

مشکل فیلمنامه و داستان در فیلمهای هالییودی بیداد میکنه. "مجموعه دروغ ها" هم مستثنی از این امر نیست. به لحاظ فنی عالی ست. بازی ها خیره کننده اما یک جای قصه ریدلی اسکات و گرو هش می لنگد.

پوپه میثاقی
دوشنبه 27 آبان 1387 - 21:19

امیدوارم این اولین و آخرین حضور گلشیفته در یک فیلم معتبر هالیوودی نباشه و تداوم پیدا کنه.

شپوول
سه‌شنبه 28 آبان 1387 - 12:31

بی نظیر بود وقتی فیلمی کارگردان بزرگی داره فیلم بدون بازیگر بزرگ هم بزرگ میشه ولی انصافا کار بازیگراشونم عالی بود . خدا حفظشون کنه .

کیوان مجد
سه‌شنبه 28 آبان 1387 - 20:13

من هم با شپوول موافق ام. وقتی فیلمی کارگردان بزرگی داره فیلم حتی بدون بازیگرهای بزرگ هم بزرگی می کنه و خوذش رو نشون میده. اما مجموعه دروغ ها 2تا بازیگر خیلی خوب داره: راسل کرو و لئوناردو دی کاپریو. جفتشون هم عالی ان. گلشیفته هم نترسید و بازی خوبی از خودش نشون داده. فیلمبرداری فیلم هم محشره.

محیا
سه‌شنبه 28 آبان 1387 - 20:39

نقد و ترجمه خیلی خوبی بود ,اما اگر این فیلم را ببینید می فهمید كه نقش گلشیفته فراهانی چقدر اضافی و ... است.

شایان اسدی
شنبه 2 آذر 1387 - 20:48

اکشن فیلم عالیه. اصلا فیلم های ریدلی اسکات همیشه به لحاظ فنی عالی بودن. اسکات برای بازیگرهای اصلی فیلمش هم خوب وقت میذاره و بازی های خوبی رو از اونها می گیره اما بقیه بازیگرها و نقش های کم اهمیت زیاد براش مهم نیستن. اینجا هم گلشیفته فقط برای خالی نبودن عریضه و استراحت مخ تماشاگران بوده و گرنه هیچ نقشی در فیلم نداره. لئوناردو و راسل کرو هردو عالی ان و گلشیفته اضافی و به درد نخور.

هومن شیدایی
شنبه 2 آذر 1387 - 21:11

من هم با نکته آخر راجر ابرت هم حس و حال هستم و درکش می کنم. واقعا خشونت در تریلرهای آمریکایی غوغا می کنه. تریلرها و اکشن های آمریکایی پر شده از مشتی آدم روانی و دیوانه. همه قهرمانهای فیلمها شدن یک پا جیمزباند. کجایی استیو مک کویین که یادت بخیر.

کاوه
دوشنبه 4 آذر 1387 - 3:23

استیو مک کویین چی چیه

بازیگر فقط مارلون براندو و آلپاچینو و رابرت دنیرو و واسلامممممممممممممم...............

تو این نسل هم واقعا فقط ذیکپریو میتونه جای خالی اینها را پر کنه اگر که روند عالیش را حفظ کنه.

کامیار
دوشنبه 4 آذر 1387 - 13:12

خواهش می کنم که نگید که انتظار داشتید یک نقش اسکاری در این فیلم به گلشیفته داده میشد. از اولش هم معلوم بود که نقش گلشیفته فقط برای وقت استراحته. تمام فیلمهای اکشن و تریلر همنطورند. زنها نقش چندانی ندارن.

رامتین
چهارشنبه 6 آذر 1387 - 14:11

کاوه جان خواهش می کنم به استیو مک کوئین عزیز توهین نکن. آخه چطور دلت میاد؟ قبول دارم که دی کاپریو خیلی پیشرفت کرده و توی "مجموعه دروغ ها" هم خیلی خوب بازی کرده اما هیچکدام از بازیگرهای سینمای الان به پای قدیمی ها نمی رسند، بخصوص استیو مک کوئین.

عاطفه برومندان
پنجشنبه 7 آذر 1387 - 13:55

دیدن بازی گلشیفته در برابر سوپراستارهایی مثل دی کاپریو خیلی هیجان انگیزه و باعث افتخار همه ایرانی ها. گلشیفته بازیگر تواناییه که جسارت نشون داد و به هالییود رفت. امیدوارم که موفق بشه به جایگاهی که دوست داره برسه.

پانته آ ایرانی نژاد
پنجشنبه 7 آذر 1387 - 14:6
یک سوال و گلایه از دوستان سینمای ما/سینمای جهان: چرا کامنت دیروز من رو کار نکردین. خیلی بهم برخورده. من تقریبا هفته 2-3بار وقت میذارم و میام سایت رو می بینم. نباید اینجور برخورد کنید.

- دوست بسیار عزیز. از شما و تمامی دوستانی که به هر دلیل نظرات‌شان به نمایش در نمی‌‌آید عذرخواهی می‌کنیم. لطفا شرایط موجود را درک کنید. این سایت کاملا فرهنگی/سینمایی است و از همه دوستان دعوت می‌کنیم هر چه بیشتر و پرشورتر به بحث‌های سینمایی پرداخته و لطفا از حواشی دوری کنند.
آقا شجاع
شنبه 9 آذر 1387 - 14:9

عجب تیتر مرعوب کننده ای. منظور ابرت دی کاپریو بوده یا راسل کرو؟ یا شاید هم تروریست ها. اما نه ، جمع نیست مفرده. راستی گلشیفته هم ناامیدمننده بود. چقدر که برای دیدن این فیلم انتظار کشیدیم. والا! بعدشم این کاوه کجای این نقد اسم مرحوم استیو مک کوئین رو دیده که گیر داده بهش؟

جاوید
شنبه 9 آذر 1387 - 14:42

فیلم زیاد جالبی نیسشت این آخرین فیلم ریدلی اسکات. حتی بعضی جاها اعصاب خورد کن هم میشه. با گلشیفته هم نمیشه تحملش کرد.

محمدرضا
شنبه 9 آذر 1387 - 14:50

لئوناردو دی کاپریو رو توی این فیلم ببینید و با دی کاپریوی چندسال قبل مقایسه کنید. پیشرفتش حیرت انگیزه.

ماریا فروزان
دوشنبه 11 آذر 1387 - 14:44

من فیلم رو فقط بخاطر گلشیفته دیدم. امیدوارم این تازه شروع کارش در هالییود باشه. گلشیفه هرجا که هستی دوستت داریم.

اردشیر
دوشنبه 11 آذر 1387 - 15:14

موضوع فیلم که همین مبارزه با القاعده و تروریستهاست خیلی تکراری شده دیگه. نمی دونم تا کی می خوان اینجور فیلمهایی رو بسازن؟

شایان
دوشنبه 11 آذر 1387 - 15:38

اون جوری که فکرش رو میکردم و انتظارش رو داشتم فیلم خوبی نبود. البته بازی های فیلم همگی همونجری که نویسنده مطلب هم گفته خوب بودن.

mona
دوشنبه 18 آذر 1387 - 16:1
او با هر حرکتش، یک موقعیت تازه کسب می‌کند (یادداشت راحر ابرت بر فیلم ‏‏«مجموعه دروغ‌ها» ترجمه پیمان جوادی)‏

kojasj heirat dare az hamon ke leonardo naghshe yek kond zehn ba jani depp bazi kard... badeshm ba bazi to taitanik hameye montagheda va bozorga goftan haghesh nabod faghat bekhatere javooniye ziadesh besh oskar nadim hame azash tarif mikardan

مهشید نادری
دوشنبه 18 آذر 1387 - 16:57
او با هر حرکتش، یک موقعیت تازه کسب می‌کند (یادداشت راحر ابرت بر فیلم ‏‏«مجموعه دروغ‌ها» ترجمه پیمان جوادی)‏

فکر میکنم گلشیفته اشتباهکرد که بدون هیچ پشتوانه ای وارد هالیوود شد. خدا کنه بتونه و بذارن باز هم د سینمای ایران فعالیت داشته باشه.

اضافه کردن نظر جدید
:             
:        
:  




           

استفاده از مطالب و عكس هاي سينماي ما فقط با ذكر منبع مجاز است | عكس هاي سايت سينماي ما داراي كد اختصاصي ديجيتالي است

كليه حقوق و امتيازات اين سايت متعلق به گروه مطبوعاتي سينماي ما و شركت پويشگران اطلاع رساني تهران ما  است.

مجموعه سايت هاي ما : تهران ما ، مشهد ما ،  سينماي ما ، تئاترما ، خانواده ما ، اينترنت ما

 سينماي ما : صفحه اصلي :: اخبار :: سينماي جهان :: نقد فيلم :: جشنواره فيلم فجر :: گالري عكس :: سينما در سايت هاي ديگر :: موسسه هاي سينمايي :: تبليغات :: ارتباط با ما
Copyright 2005-2007, cinemaema.com