اين "بنجامين باتن" عجب فيلميه. من تا حالا 3دفعه ديدمش. داستان-كارگرداني-بازي ها و خلاصه همه چيز فيلم عاليه. يكي از عميق ترين و متفكرانه ترين فيلم اين سالها. حقش هم هست كه اين همه نامزد اسكار شده.

درباره فيلم همه چيزهايي كه نويسنده گفته قبول دارم. منتهي نمي دونم چرا آكادمي اسكار به اين راحتي از بازي عالي كيت بلانشت گذشت؟ پارسال هم حقش رو خوردن. واقعا جاي تاسف داره. اين هاليوود يكي از كثيف ترين جاهاي دنياست.

بعضي آدم ها به دنيا اومدن كه كنار رودخونه بشينن. بعضي ها رو رعد و برق مي زنه. بعضي ها گوش موسيقي دارن. بعضي ها هنرمندن. بعضي ها شنا مي كنن. بعضي ها دكمه رو مي شناسن. بعضي ها شكسپير رو مي شناسن. بعضي ها مادرن...و بعضي آدم ها.... مي رقصن.

«مورد عجيب بنجامين باتن»

فيلم خوبيه. منتهي به جاي فينچر هر كارگردان ديگه اي هم مي تونست "بنجامين باتن" رو بسازه. فكر مي كنم كه فينچر بيشتر از هرچيز مجذوب داستان اون شده و بعدش نتونسته دنياي خودش رو از كار دربياره. اين فيلم اصلا ربطي به سينماي فينچر نداره.

فیلم با روایتی جذاب آغاز میشود و با یک چرخش جذاب در همان ابتدای فیلم به تماشاگر می فهماند که باید خود را برای درک روند نامتعارف داستان آماده کند. زمان طولانی فیلم و آشکار بودن گسستگی داستان که از تعدد تغییر خط زمانی داستان بین گذشته و حال سرچشمه می گیرد و رخدادهای ریز و درشت که بیننده را دچار گمگشتگی در اتفاقات می کند اندکی کسالت آور است. به نظر می آید فینچر هنوز مانند فیلم زودیاک دچار روایت و تصویرگری بیش از اندازه شده و نتوانسته آنچنان که باید در تعدیل جزییات داستان موفق عمل کند.

با این حال فیلمبرداری خوب، تدوین هنرمندانه، و صحنه پردازیهای مناسب که کم و بیش در همه کارهای فینچر به چشم میخورد، به همراه بعضی از دیالوگهای حساب شده فیلم به کمک بیننده آمده تا توان مشاهده را تا لحظه پایانی از دست ندهد.

اون انتظاري رو كه از "بنجامين" و ديويد فينچر داشتم اصلا برآورده نشد. شايد من به علت علاقه خيلي زيادي كه به فينچر دارم انتظارم از اين فيلم خيلي بيش از اندازه زياد بوده. داستان فيلم به خودي خود پيچيده هست اما از اون پيچيدگي هاي كارهاي فينچر خبري نبود. اما در عوض بازي ها همه از پيت گرفته تا بلانشت همه عالي و بدون نقصه.

خداییش خیلی از منتقد های وطنی از خارجی ها مخصوصاً آمریکایی ها بهترند. این نقد یک نمونه کامل نقد آمریکاییه.

90 درصد نقد، خلاصه داستان فیلم بود و بقیه اش تعریف و تمجید معمولی از این فیلم بی نظیر.

شاید اگر پلیس چند لحظه دیرتر رسیده بود .پدر بنجامین نوزاد را توی رودخانه می انداخت و داستان عجیب بنجامین باتن هیج وقت اتفاق نمی افتاد .ولی بنجامین همه ی تقدیر ها یی که می خواهند او را منزوی یا درمسیری غیر دلخواهش قرار دهند می شکند و خودش تقدیر خودش را به دست می گیرد .

بنجامین زندگی معکوس خودش را مثل شنا کردن یک ماهی ازاد بر خلاف جهت حرکت اب شروع می کند .یک جور زندگی درونی که ارام ارام به نوعی تولد ختم میشود .

بنجامین ناتوان به دنیا می اید و در اغوش دایه ای مهربان رشد معکوس خودش را شروع میکند و ناتوان از دنیا میرود و در اغوش دیزی سالخورده سیر خودش را کامل می کند .تنها بخش توانایی بنجامین در واقع جایی است که توانایی تجربه کردن دارد .توانایی عشق ورزیدن سفر کردن حس کردن زندگی با عقربه هایی که شاید برای او به عقب می روند .

شاید داستان بنجامین باتن داستان عجیب و غریبی نیست .داستان زندگی همه ی انسانهایی است که با حرکت این عقربه ها می ایند و می روند و چه فرقی دارد که عقربه ها عقب بروند یا به جلو حرکت کنند ؟زندگی دارد می رود .همه چیز درمضربی اززمان و مکان رخ می دهند .شاید ماجرای تصادف دیزی و حساب و کتابهایی که بنجامین برای ما تعریفمی کند که اگر شاید چند ثانیه ماشین دیرتر از ان خیابان میگذشت تصادف وحشتناک دیزی اتفاق نمی افتاد .ولی نکته ی جالب بنجامین باتن همین جاست شاید بهترین تقدیر بدترین اتفاقی است که خیال می کنیم نباید رخ میداد .

بنجامین در سیر معکوس خودش در نوزادی می میرد و دیزی روی تخت بیمارستان در سالخوردگی .ولی پایان در واقع یک سرنوشت است .شاید مهم خود زیستن است خود زندگی خود عشق ورزیدن .هنوز تصویر ان پرنده ی پشت پنجره ی بیمارستان وقتی دیزی چشمهایش را بست جلوی چشمهایم دارم

مقاسیه ی فیلم با طبل حلبی که در واقع با نگاهی سیاسی و فلسفی به کودکی که کودک مانده بود می پرداخت .از ارزشهای کار فینچر کم نمی کند .

داستان عجیب بنجامین باتن بدون شک فیلمی است که با مدت زمان کوتاهتر و کم کردن بعضی شخصیت ها یا حوادث غیر ضروری می توانست به اثر ماندگار تری تبدیل شود .

farshid

فینچر قصه گوی خوبیه

اما این قصه رو خیلی طولش داد

وسطای قصه داشت خوابم میبرد

یک ساعت پایانی قصه ارزش شنیدنو داره!

كاپيتان مايك: بنجامين تو وقتي سر و كله ات پيدا شد وضعت خيلي خراب بود و يه پات هم لب گور بود. حالا چي شد، كه اينقدر داري سر حال ميشي؟ راز تو چيه؟

«مورد عجيب بنجامين باتن»

همه چيز فيلم در حد عاليه. بخصوص بازي خيره كننده بلانشت و بعدش هم براد پيت. داستان فيلم كه بي نظيره. فقط فينچر مي تونه همچين فيلمي بسازه.

من اونجوري كه به به چه چه بنجامين رو مي كنن از فيلم خوشم نيومد. فيلم خوبيه اما نه در حد و اندازه نامزدي 13اسكار. انصافا فيلمبرداري خيلي خوبي داره. بازي بلانشت خيلي خوبه. زن سياه پوسته در نقش مادر بنجامين خيلي خوبه. اما نقاط ضعف زيادي هم داره. از جمله گريم سنگين و بازي نه چندان دلچسب براد پيت. فيلمنامه پر از ايراد فيلم و...

زندگی نه با دقایقش بلکه با لحظه هایش سنجیده میشود... بنجامین و دیسی به هم میرسند تا نظاره گر یک غروب حسرت انگیز باشند...وفقط همین لحظه اززندگی است که ارزش دارد و بقیه اش بیفایده است...!

بزرگ شدن چيز خنده داريه. خيلي عجيبه. آدم يكي رو مي بينه، بعد يك نفر ديگه مي ياد و جاي اون قبلي رو ميگيره.

«مورد عجيب بنجامين باتن»

(درباره اسكات فيتز جرالد بيشتر بدانيم):

فیتز جرالد، فرانسیس اسکات کی داستان‌نویس امریکایی (1896-1940). فیتز جرالد در خانواده‌ای ایرلندی نسب و در ایالت مینسوتا Minnesota زاده شد. در 1913 به دانشگاه پرینستون Princeton وارد شد و در 1917 بدون دریافت هیچگونه مدرکی از آن بیرون آمد، در حالی که پشت سر خود تصویری از پسری پرجاذبه، بلندپرواز، پرعقده و آگاه از استعدادهای ادبی خویش، برجای گذارد. پس به خدمت ارتش درآمد و تا 1915 در آن باقی ماند، بی‌آنکه امکان یابد که به اروپا سفر کند. همین امر موجب اولین سرخوردگی در زندگیش گشت، اما توانست در اوقات بیکاری به نوشتن داستان و قصه بپردازد. پس از پایان جنگ به نیویورک بازگشت، در مؤسسه‌ای تبلیغاتی به کار پرداخت و داستانهای کوتاهی در مجله‌های ادبی منتشر کرد که پیروزی یافت. این پیروزی او را بر آن داشت که یادداشتهای ادبی و قطعه‌هایی را که در دوره خدمتش در ارتش بر کاغذ آورده بود، فراهم آورد، بدین طریق نخستین رمانش با عنوان این سوی بهشت this Side of Paradise در 1920 انتشار یافت که هم از نظر فروش و هم جلب توجه منتقدان به پیروزی بزرگی دست یافت. این اثر نوعی بیانیه بود که چهره نسل جوان بعد از جنگ را در برجسته‌ترین و جالب‌ترین وضع و حالت پیش چشم می‌گذارد و همدردی صادقانه و ستایش‌آمیز نویسنده را با جوانان نفرت‌زده و بیکار و بانزاکت آشکار می‌سازد. این سوی بهشت فیتز جرالد را از برجسته‌ترین شخصیتهای ادبی عصر معرفی کرد و به او امکان داد که با هنرپیشه زیبایی به نام زلدا سیر ازدواج کند. پس از ازدواج فیتز جرالد با همسرش به سفر پرداخت و به نوبت در ریویرا، پاریس، واشنگتن و نیویورک اقامت کرد، اما این زندگی دلخواه پایانی غم‌انگیز یافت. زلدا به جنون مبتلا شد و سراسر زندگی نویسنده را با تلخی و مشقت همراه ساخت و خود او را فرسوده و خرد شده به بحرانهای قلبی مبتلا کرد. فیتز جرالد پس از پیروزی اولین رمانش به آثار متعددی دست زد با ارزشهای مختلفی که غالباً از خاطرات جوانیش مایه گرفته بود. از آن جمله است: زیبا و دوزخی The Beautiful and Dammed (1922) در روال اولین رمان او جز آنکه از نظر ساختمان داستانی پیشرفت صریحی را نشان می‌دهد. مجموعه داستان کوتاه قصه‌های قرن جاز Tales of the Jazz Age (1923) که از تجربه‌های شخصی نویسنده مایه گرفته و افراط در بوالهوسی و فساد تدریجی را در زندگی نسل جوان قرن بیستم نمودار می‌سازد نسلی که خدایان را مرده می‌پندارد، جنگها را با شکست مواجه می‌بیند و ایمانها را متزلزل می‌یابد. فیتز جرالد چون سخنگوی «قرن جاز» در داستان خود قهرمانانی بی‌اعتقاد و غیرمسئول می‌آفریند و به خواننده چنین القا می‌کند که چیزی در این میان غلط و نادرست است که موجب نومیدی می‌گردد. رمان گتسبی بزرگ The Great Gatsby (1925) در نظر عده‌ای، زیباترین اثر فیتز جرالد آمد که در آن صدای خردشدن و شکسته شدن همه معیارهای فریبنده نسل او به گوش می‌رسید. فیتز جرالد در این داستان تسلط خود را در فن روایت و حکایت آشکار می‌سازد. حضور شاهدی که سرگذشت را نقل می‌کند، به داستان رنگ واقعی و عینی و در عین حال وحدت کلام می‌بخشد. این بار اول است که فیتز جرالد در اثر خود، از وجود خویش می‌گریزد و در برابر اشخاص داستان خود را نادیده می‌گیرد. همچنین موفق می‌شود که نثری پرقدرت بکار برد و بی‌آنکه لحنی مسخره‌آمیز داشته باشد، به مزاح و مطایبه دست زند و به جای افکار رمانتیک به اندیشه‌های جهانی دست یابد. سرگذشت گتسبی نمودار آرزوهای بزرگی است که به گونه‌ای جاودانی در قعر وجود همه امریکائیها نهفته است، از سرباز تا گانگستر و مرد ادب و آن آرزوی ثروت و ماجراجوئی و خلاصه تحقق بخشیدن به وجود خویش است. پس از انتشار چند مجموعه داستان کوتاه مانند همه جوانان غمگین All the Sad Young Men (1926)، رمان دیگری در 1934 انتشار داد به نام شب لطیف است Tender is the Night که نویسنده در آن به مشغله ذهنی و درونی خود بازمی‌گردد و شکست اشخاص داستان را انعکاسی از سرگذشت غم‌انگیز خود معرفی می‌کند. همسرش زلدا در این هنگام در بیمارستان سوئیس بستری بود، شهرت نویسندگیش خاطره‌ای بیش نبود، وضع مالیش ناامید کننده و سلامتش متزلزل بود. فشار ناشی از بیماری سخت همسر و تلاش ناامیدانه در راه بهبود او، فیتز جرالد را با بحرانهای شدید قلبی روبرو کرد که آن را در داستان فتور The Crack-up (1936) وصف کرده است، همین رنجها و بحرانهای روحی و عصبی به مرگ زودرسش انجامید. آخرین داستان فیتز جرالد آخرین نواب The Last Tycoon نام دارد که ناتمام ماند و پس از مرگش به سال 1941 انتشار یافت که از نظر بعضی منتقدان بهترین اثر او بوده است. نامه‌های فیتزجرالد در 1963 به چاپ رسید. آثار فیتز جرالد با وجود ضعفها، افراط‌ ‌کاریها، فقدان تسلط در شیوه نگارش، خاطره‌ای دلپذیر و درخشان در خواننده باقی می‌گذارد. فیتز جرالد درخشانترین و هیجان‌انگیزترین نماینده نسل سرگردان به شمار می‌آید.

خانم هاودسن: نمي دونم چطوري ممكنه كه تو بازم داره موهاي سرت بلند ميشه؟

بنجامين باتن: اگه بهت بگم كه من پير نميشم، بلكه دارم جوون ميشم چي ميگي؟

خانم هاودسن: خب، اونوقت خيلي برات متاسف ميشم. اونوقت مجبور ميشي مرگ همه كساني رو كه دوستشون داري رو ببيني. اين مسئوليت خيلي سنگينيه.

«مورد عجيب بنجامين باتن»

فیلم از ابتدا و انتها به یک نقطه میرسد

شخصیت بنجامین از این جهت شگفت انگیز است که نگرانی از وضعیت خود ندارد و در لحظه حال خود به بهترین نحو به زندگی ادامه میدهد

نيم ساعت اول "بنجامين باتن" مثل حركات براد پيت درپيت و پير و پاتال كند و كشدار و خسته كننده ست. بعد از اون ريتم فيلم بهتر و بهتر ميشه و البته ديدني تر. اما واقعيتش اينه كه پيت با همه تلاشي كه كرده نتونسته اونجور كه بايد از پس نقش بنجامين بربياد. تا پير و مسنه زير اون گريم سنگين گم شده و با كمك جلوه هاي كامپيوتري خودش رو اينجا و اونجا مي كشونه. بعد كه جون ميشه توي بازيش زياد تغييري ايجاد نمي كنه كه نشون بده برخلاف چهره ش كه داره جون مه داره واقعا پير ميشه. اما كيت بلانشت مثل هميشه عالي و بي عيب و نقصه. مامان سياه بنجامن هم خيلي خوبه .

زندگي آدم با فرصت هاش تعريف ميشه، حتي با اونايي كه آدم ازدستشون ميده.

«مورد عجيب بنجامين باتن»

فيلم خيلي جالبه. موضوع كاملا جديد و تا به حال ديده نشده اي رو به تصوير كشيده. بازيگران فيلم هم كه همه گل كاشتن. من كه كه تا حالا همچين فيلمي نديده بودم.

جدا از ارزش کار فینچر باید به فیلمنامه پیچیده اریک راث هم اشاره کرد که فقط ایده اصلی قصه فیتزجرالد را گرفته و آن را از قرن نوزدهم به قرن بیستم منتقل کرده است. بر خلاف منتقدان خارجي فیلم را اصلاً با فارست گامپ(نمونه ابله موفق آمریکایی) مقایسه نمی کنم. چون باتن بر خلاف فارست به دنبال موفقیت نیست و ساده لوح هم نیست. تنها وجه مشترک شان همراه شدن یکی در نیمه اول و دیگری در نیمه دوم قرن با وقایع سرنوشت ساز تاریخ آمریکاست.

ديزي:به چي داري فكر مي كني؟

بنجامين:داشتم فكر مي كردم كه چطور هيچي دوام نداره. واينكه اين چقدر شرم آوره!

ديزي:بعضي چيزا دوام دارن.

«مورد عجيب بنجامين باتن»

"بنجامي باتن" محشره. دست رو موضوعي گذاشته كه تمام فلاسفه از دركش عاجز موندن. واقعا اگر ما پير به دنيا مي آمديم و روند معكوسي طي مي كرديم چي ميشد؟ فينچر اين به همه ثابت كرد كه نبوغي داره و چقدر با بقيه فيلمسازها فاصله داره.

اينكه بهترين فيلم امساله جاي شكي توش نيست. منتهي اميدوارم بيشتر اسكارها رو درو كنه.

برگشتن به خونه خيلي خنده داره. همون شكليه. همون بو رو ميده و همون احساس هميشگي رو ميده.

«مورد عجيب بنجامين باتن»

وای پسر وقتی فیلم تموم شد فقط مبهوت موندم . البته که دیوید فینچر توانایی داره که مخاطب رو اینجوری بنشونه و به فکر فرو ببره . من هنوز که هنوزه دیالوگاش زمزمه میکنم . نمی دونم چی بگم فقط ببینید!

من فیلمو هفته قبل دیدم باید اعتراف کنم فوق العاده بود.به طور حتم اسکار میگیره .بازی brad pit خیره کننده است

استاد دلهره سفارش داد روی سنگ قبرش بنویسند "این عاقبت پسربچه های بد است"

عجب كاري كردن اين اعضاي آكادمي اسكار. باز هم جايزه رو دادن شون پن. پس بازي عالي پيت چي ميشه؟

از اولش هم معلوم بود كه بنجامين رو اونجور كه بايد تحويل نمي گيرن.

حقيقتا بايد از فينچر بزرگ از اين به بعد كوبريك جديد سينما نام برد. مگر و اگر كوبريك زنده بود به سراغ موضوعي مثل "بنجامين" هم مي رفت؟ و اصلا به غير از اين شكلي كه فينچر فيلم ميسازه فيلم مي ساخت؟ به هر حال "بنجامين" شاهكار هزار جديده.

این آکادمی اسکار دلش درد می کرد "بنجامین" رو کاندید13 جایزه کرد و بعد بیشترش رو داد به زاغه نشین.

پيمان وقتي پاي مقاسيه پيش بياد كارهاي خودت رو بيشتر قبول دارم. در ضمن بنجامين باتن يك شاهكار مسلم بود . من با فيلم زندگي كردم. پيت و بلانشت در اوج بودن. فيلمبرداري خدا بود. فينچر هم كه نگو.

داستان مهيج و اثرگذار است. موضوعي نو و كاملا درام، طوري كه تماشاگر ساعتها به فكر فرو ميرود.

داستاني كه سرشار از تناقض است،و مفاهيم اصلي را در همين تناقضات ميتوان يافت.

فیلم در حاله ای قدسی از هنر شناوره. این فیلم جاودانه خواهد شد.

نمي دونم كه چقدر "بنجامين" از "زاغه نشين" پايين تر بود؟ فاصله اين دو تا فيلم اينقدرها زياد نبود كه يكي 8تا بگيره يكي ديگه....!

تازه "بنجامين باتن" يك سر و گردن بالاتر بود.

بنجامين بهترين فيلم امسال بود. حرفي توش نيست. چرا كه فينچر ساخته بودش.

من بعد از ديدن "بنجامين باتن" تا الان ديگه فيلمي نديدم. شايد كار من رو افراط و زياده روي بدونين اما من فيلمي كامل تر از اين فيلم سراغ ندارم و فعلا نمي تونم به تماشاي فيلم ديگه غير از فيلم فينچر بزرگ بنشينم.

بنجامين خالي از ايراد و مشكل نبود اما حقش هم اين نبود كه كانديد 13جايزه اسكار بشه و اونوقت بيشترش رو بدن يك فيلم ديگه. اين بزرگترين شكست براي فينچر بود. من كه خيلي ناراحت شدم.

امسال "بنجامين باتن" براي من زندگي بود. با اين فيلم زندگي كردم و فعلا دلم نمي خواد تا مدتي فيلم ديگه اي ببينم.

براي بار دوم بنجامين رو ديدم. اين بار بيشتر از تماشاي اون لذت بردم. كي مي تونه به غير از فينچر همچين فيلمي بسازه؟ بلنشت هم عاليه. پيت هم در حد و اندازه هاي خودش بنجامين رو در مقاطع سني مختلف خوب در آورده.

من سكانس آخر فيلم كه بنجامين نوزاد توي بغل كيت بلانشت هست رو تا آخر عمرم فراموش نمي كنم. عجيب ترين و غريب ترين و به ياد ماندني ترين صحنه در تاريخ سينماست. نگاه نوزاد به بلانشت و بلانشت به نوزاد خيلي تلخ و .... است. البه تلخي نه به معناي منفي اش. يك عشق نامتعارف. عجيب ترين و ناشدني ترين عشق دنيا.

اين سكانس آخر من رو هم بدجور منقلب كرد. محشره و به يادماندني. كي ميتونه به غير از فينچر چنين صحنه هايي رو بسازه؟

ای کاش هر سال یک فیلم (حداقل یک فیلم) مثل بنجامین باتن داشته باشیم.

ما یک خونواده 4نفره هستیم.بابا، مامان،داداش و خودم. ه8مه طرفدار "بنجامین شدیم از وقتی که فیلم رو دیدیم. از روزی که دیدم فیلم رو همش حرف از فیلم هست.

به نظر من بنجامین باتن هرچی از عمرش میگذره و جوون تر میشه، بی حال تر و خسته تر میشه- فلسفه جالبیه بنجامین باتن - صحنه بازگشتش به خونه و دیدن دخترش رو به یاد بیارین- واقعاحالش، حال یه جوون پر انرژی بود.

واقعا هم "بنجامین باتن" یک حماسه است.

بی هیچ و شک تردیدی "بنجامین باتن" بهترین و کامل ترین فیلم امسال بود. کمی به لحاظ داستان و قصه ضعف هایی داشت اما در اجرا اونقدر قوی بود که....

فینچر،پیت،بلنشت،اریک راث و.... شاهکاری رو خلق کرده اند که بدون هیچکدام از اونها نمیشه فیلم رو حتی متصور شد.

به نظر فیلم سرگذشت عجیب بنجامین باتن یک فیلم کاملا فلسفیست که بیننده را به فکر وا میداره و فوق العاده تاثیر گذار و متفاوت است.شاید بهترین نتیجه ای که می توان ازین فیلم گرفت اینست که:

شاید جوانی دوران شیرینیست ولی پیری مکمل این شیرینیست.

منتقد هالیوود ریپورتر در باره این فیلم گفته که اثری عالی و موثر است که با بازی خوب براد پیت همراه شده. این منتقد از ۱۰۰ امتیاز ممکن به مورد عجیب بنجامین باتن ۱۰۰ داده. اما این فیلم در کل از منتقدان مورد نظر سایت متاکریتیکز امتیاز ۶۹ گرفته است.

«ماجرای غریب بنجامین باتن» با اینکه از روی داستان کوتاهی نوشته‌ی اف. اسکات فیتزجرالد ساخته شده است اما کمتر شباهتی میان این‌دو اثر می‌توان پیدا کرد و تأثیر داستان فیتزجرالد در فیلم فینچر تنها در حد یک طرح باقی می ماند. چراکه داستان فیتزجرالد درباره پیری جسمانی نیست، بلکه به این موضوع می‌پردازد که اگر انسان در سنین جوانی صاحب عقل پیری باشد، چه اتفاقی می افتد و این در حالی است که فیلمی که فینچر آنرا کارگردانی کرده با تمرکز بر روی تحول معکوس جسمانی شخصیت بنجامین باتن سعی دارد تا مخاطب را متوجه زوال و همچنین تأثیری که تطاول ایام بر جسم و جان انسان می‌گذارد، نماید و از این راه به بیان نکاتی درباره‌ی زندگی و درسی که انسان از برخورد با دیگران در زندگی می‌گیرد، بپردازد.

امسال تلخ ترین سال فیلمسازیه فینچر بود. خیلی دلم براش سوخت. اگه من به جای فینچر باشم که جسابی ناامید میشم.

من که همچنان از تماشای بنجامین باتن سیرمونی نمی گیرم. اصلا چرا باید به همچین فیلم متفکرانه ای اسکار بدن و تحویلش بگیرن؟ همون بهتر که همه اسکارها رو دادن به فیلم هندیه آقای دنی بویل.

من که همچنان از تماشای شاهکار "مورد عجیب بنجامین باتن" لذت می برم.

عشق میان الیزابت و بنجامین خیلی بی‌ریشه و غیر ضروری تصویر شده. بنجامین که قرار بوده در جنگ شرکت کنه، حتی برای حفظ ظاهر هم که شده، اسلحه به دست نمی‌گیره. اصلاً انگار در سکانس جنگ شبانه‌ی قایق و زیردریایی به زور در صحنه چپانده شده که فقط باشد.

مثل پرویز نوری (منتقد ) فکر میکردم سینما در حال نابودی است ،در این زمانه دیگر نمیتوان فیلم خوبی پیدا کرد ، جز سیاهی نمیتوان چیزی را در این سینما توصیف کرد.فکر میکردم دوره ی کارگردانهای بزرگ تمام شده است ، فکر میکردم دیوید فینچر بعد از هفت و باشگاه مشت زنی دیگر تمام شده ، اما آخرین فیلم استاد بهم یادآوری کرد که هنوز میتوان به این سینما امیدوار بود ، سینما هنوز دارد نفس میکشد.

شاهکار نباشه یکی از بهترین های این چند سال هستش.

باز هم سره پیت بی کلاه موند. هر چی باشه شن پن نقش یه سیاستمدار رو بازی کرده و اسکار به کسی که سیاسی تعلق می گیره نه یه پسر زشت.

فیلم کاملا مبهوتم کرد. عالی بود.