اختصاصی سینمای ما - اين بار‌ بنسيو دل‌تورو نقش جديدي را عهده‌دار شده است و با تغيير مسيردادن، وارد انبوه ‌درختان و جنگل‌ و مرداب شده و در قالب يك انقلابي با عنوان ارنستو چه گوارا در فيلمي به كارگرداني استيون سودربرگ بازي كرده است. دل‌تورو با بهره‌گيري از شباهت‌هاي ظاهري‌اش با چه گورا اين نقش را پذيرفته ‌و تا حد زيادي توانسته از عهده‌ي آن نيز بخوبي برآيد. اين فيلم را بايد بطور يقين يكي از ايده‌‌ال‌ترين فيلم‌هاي وي به حساب آورد، هر چند كه ممكن است يكسري نقص‌هايي نيز داشته باشد. او نقش يك رزمنده انقلابي را كه بي‌محابا مي‌جنگد و از موانع عبور مي‌كند را به خوبي نشان مي‌دهد. او يك انقلابي به تمام‌معناست!
سودربرگ اين اثر جديد را در 257 دقيقه ساخته و به دو بخش تقسيم كرده است. بخش اول به ارتباط چه با فيدِل كاسترو و در زمينه براندازي و از قدرت بركنار كردن ديكتاتور كوبايي فالجنچيو
باتيستا و تمركز برروي جنگ‌هاي داخلي ست كه با 80 پارتيزان شروع مي‌شود. بخش دوم به الهام گيري و روح‌واقعي و در حقيقت تصميم نهايي چه گوارا براي نبرد مي‌پردازد؛ جايي كه شورش‌ ايجاد شده توسط وي در بوليوي شكست مي‌خورد ولي جنگ‌هاي داخلي در كوبا هم چنان ادامه دارد. جايي كه پارتيزان‌هاي بوليويایي او را تنها گذاشته و ترك مي‌كنند و به او و ارتش‌ بوليوي خيانت مي‌كنند. چه در اينجا گرفتار شده و در نهايت كشته ‌مي‌شود.
سودربرگ نويسندگان فيلمنامه، پيتر پوچمان و بنجامين اي واندروين، عمده ‌تلاش خود را در پرداختن به جنگ‌هاي داخلي ارتش معطوف كرده‌اند و بيشتر داستان و تاريخچه‌ اين جنگ‌ها و حملات را اين موضوعات تشكيل داده‌اند. جنگ‌هاي داخلي كوبا در بخش نخست، بي‌شك از زيباترين صحنه‌هايي ست كه در تمام طول فيلم مي‌درخشند. سودربرگ نيز براي هر چه بهتر درخشيدن و ماندگاري اين صحنه‌ها از فريم‌هاي باز استفاده كرده ‌و سعي داشته ‌تا حد امكان جريانات انقلابي بخوبي نشان داده و تاثيرگذار شوند.
دل‌تورو نيز با آن سرفه‌هاي مزمن ناشي از آسم در موفقيت اين اثر انقلابی تاثير بسزايي داشته است. او به گونه‌اي بازي كرده است كه به نظر مي‌رسد همه چيز را تحت كنترل دارد. موفقيت ‌جنگ‌هاي كوبا و عملكرد چه در آن كشور از طريق كات دادن‌هاي مختلف و شات‌هاي سياه و سفيد در طول سفر چه به نيويورك پس از انقلاب كوبا نشان داده شده‌اند. او به نيويورك جايي كه سازمان ملل در آن جا قرار داشت مي‌رود. اين بخش از فيلم نيز با زيبايي و ظرافت ‌خاصي همراه است. زماني كه چه مي‌گويد: "آن انقلابي كه ما در كوبا انجام داديم، را به تمامي كشورهاي آمريكايي لاتين خواهيم آورد."
بخش دوم به جنگ‌ بوليوي مي‌پردازد و با زماني معادل 1 ساعت و 85 دقيقه وضعيت‌ چه را در آن منطقه و وضعيت نشان مي‌دهد. در اين قسمت بطوركامل به جريانات رخ داده طي 341 روز پرداخته می‌شود. در اين نبرد كه با شكست روبرو ‌شد، استراتژي‌هاي نظامي و جنگ‌ها بصورت مستمر و مداوم عمل نكرده و بسيار ضعيف بوده‌اند كه در نهايت منجر به شكست خوردن چه مي‌شود. از سوي ديگر، وضعيت بد بيماري آسم او نيز روز به روز تشديد مي‌شود. پارتيزان‌ها پس از341 روز او را ترك كرده و رفته رفته دامنه محاصره تنگ‌تر مي‌شود كه در آخر به دستگيري چه مي‌انجامد.
سودربرگ دو جنگ‌را شبيه يك رويداد واقعي جنگي‌به تصوير مي‌كشد و آن را در اختيار شبكه خبري CNN نيز قرار مي‌دهد. با آنكه اين فيلم از جمله آثار تاريخي باارزش اين اواخر بحساب مي‌آيد، اما طولاني بودن مدت زمانش (حدود 5 ساعت) از جمله ضعف‌هايش به شمار مي‌رود كه همين امر سبب خستگي‌ بيش از اندازه مخاطب مي‌شود. اين فيلمي ست كه بايد آن اثري در زمره ساير فيلم‌هاي تاريخي از جمله فيلم‌هاي تاريخي روسيه درباره استالين كه درباره جنگ ‌جهاني دوم ساخته شده است، در نظر گرفت. اما آيا امروزه كسي به ديدن چنين فيلم‌هايي با اين مدت زمان طولاني و چنين موضوعي رغبت دارد؟ آيا مردم بخوبي شخصيت اصلي را مي‌شناسند؟ براستي اين چه كه بوده است؟ شخصيت چه در فيلم جديد سودربرگ بسيار تصنعي و حاشيه‌اي ست. در اين فيلم چه خود را يك فرد انقلابي مهم مي‌نامد كه اين بالاترين سطح انسانيت است. او هر جايي كه به وي نياز است مي‌رود، اما هرگز ايده‌آل‌هايش را به عنوان ‌يك انقلابي توضيح نمي‌دهد. او سعي دارد به هر سوالي، پاسخي كوتاه و جامع دهد. براي نمونه درجايي زماني‌كه مصاحبه‌كننده از او مي‌پرسد "مهمترين چيزي كه يك انقلابي به آن دست مي‌يابد چيست؟" مي‌گويد: "عشق". ما در اينجا مي‌فهميم كه چه بر روي موضوعی تاكيد دارد ولي آن موضوع براستي چيست؟ جداي از اين موارد بايد گفت كه اين فيلم نه يك درام داستانی است و نه از برداشت‌هاي عمقي روان‌شناسانه استفاده شده است. در اين اثر حتي به موضوع زندگي خانوادگي چه گورا از جمله ازدواجش، خانواده‌اش و شكل‌گيري آن نيز اشاره چنداني نشده است. سودربرگ از ما مي‌خواهد كه چه را بدون هيچ‌گونه توضيح‌ اضافي يا حتي نتيجه‌گيري كلي به همين صورت كه ساخته ‌شده است بپذيريم. در نتيجه‌، در بخش نخست، چه شبيه فيلم لِني ريفِنشتالِ آلماني شده و در بخش دوم ، شكنجه‌هايش و مشكلاتش مي‌تواند توسط مل گيبسون كارگرداني شود.
عمده خلاء ايجاد شده در فيلم را به شخصيت اصلي‌مي‌توان نسبت داد. چه از اين نظر نيز توان رقابت با رقبايش را ندارد. در فيلمي به كارگرداني وودي آلن به نام «ساختار شكني هَري» صحنه‌اي وجود دارد كه در آن شخصيت اصلي بطور كامل پرداخته نشده و نمي‌تواند با بازي‌اش آن چه را كه نويسنده مد نظرش بوده را نشان‌مان دهد. بنابراين، زماني كه اين داستان براي نمايش آماده شد و روي صحنه رفت، تمامي بازيگرها توانستند نقش خود را بخوبي اجرا كنند، به جز آن شخصيتي كه بطور كامل آماده نبود. در فيلم «چه» نيز همين اتفاق براي شخصيت اصلي روي داده است و سبب شده تا فيلم «چه» فيلمي چندان قابل تامل از كار در نيايد.