ژانر : اکشن، فانتزی، هیجانی
کارگردان : Mark Neveldine, Brian Taylor
نویسنده : Scott M. Gimple
تاریخ اکران : فوریه 2012
زمان فیلم : 95 دقیقه
زبان : انگلیسی
درجه سنی : PG-13
بازیگران:
Nicolas Cage
Ciarán Hinds
Idris Elba
نقد و بررسی فیلم Ghost Rider: Spirit of Vengeance (روح موتورسوار: شبح انتقامجو)
بوی بدی از این فیلم ساطع می‌شود!
جیمز براردینلی
(امتیاز ۱ ستاره از ۴ ستاره)
با ساخت این فیلم، فیلمسازان، یک کتاب کمیک که خود ضعیف است را اینبار به نحوی ضعیف‌تر به ما نشان دادند. تلاش‌های کمپانی ماروِل جهت به تصویر کشیدن این گونه کتاب‌ها تاکنون به دو فیلم منجر شده است: انتقام جو‌ها و مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز. من از اینکه نیکولاس کیج در حال حاضر بنا به دلائلی تحت فشار مالی است خبر دارم، اما با تمامی این احوال نقش بازیگری مانند وی، به مراتب باید مهم‌تر از از فیلم‌نامه اینچنین فیلمی باشد. این چیزی است که تماشاگران از نیکلاس کیج انتظار دارند و او مدتهاست که آن‌ها را ناامید می‌کند!
این فیلم، بیشتر یک دوباره سازی است تا یک قسمت دنباله دار. اما تکته قابل تامل آنکه من تاکنون هیچ دوباره‌سازی را سراغ ندارم که همان بازیگر در نقش اول فیلم جدید ایفای نقش کند! در حقیقت، افراد چه جلوی دوربین و چه پشت صحنه کنار گذاشته شدند و نشانه‌های کمی را از اولین Ghost Rider از خود برجا گذاشته‌اند. کارگردان‌های قسمت جدید، نولدین وتیلور (Neveldine & Taylor) افرادی خودسر و لجوج هستند و فیلم‌نامه توسط دو نویسنده کارهای تلویزیونی (Scott M. Gimple & Seth Hoffman) و یکی از افراد حاضر در سه قسمت بتمن، کریستوفر نولان Christopher Nolan)، (David S. Goyer دیوید اس. گویر که احتمالا سعی در برداشتن نام خود داشته است، نوشته شده است. کمپانی پارامونت هم با مشاهده نتیجه کار، از پخش فیلم مذکور شانه خالی کرد!
بعضی از فیلمهای اکشن وماجراجویانه مانند یک پیتزا هستند که روی آن یک لایه پنیر قرار دارد؛ در مورد فیلم Ghost Rider: روح انتقام جو، نولدین و تیلور تا جاییکه می‌توانستند پنیر لیمبرگر روی هم تلنبار کردند، اما یک نکته کلیدی را فراموش کردند، اضافه کردن اکشن و ماجراجویی. این فیلم یک نمایش بسیار کسل کننده است. خصوصیات بسیار عجیب و غریب این فیلم نمی‌تواند این واقعیت را تغییر دهد (یا مخفی کند) که Ghost Rider، یک مزخرف تمام عیار ۹۵ دقیقه‌ای است. فیلم Ghost Rider: روح انتقام جو، اساساً ترکیبی از عناصر داستانی بی‌معنی، جلوه‌های ویژه بد وتفصیل و توضیح بی‌پایان است. افراد که گویا در یک تقلید بد از رمان‌دان براون (Dan Brown) گیر افتاده‌اند، شخصیت‌های فیلم در آن مدام حرف می‌زنند و دهانشان را نمی‌بندند!
رمز گشایی طرح داستان هم مشکل است. نمی‌دانم آیا بخش بزرگی از محتوا به هنگام تدوین نهایی از فیلم حذف شده یا اینکه اصلا از ابتدا وجود نداشته است. نقطه شروع، جانی بلیز است که در اروپای شرقی که ارزان‌ترین مکان برای فیلم‌سازی است پنهان شده است و می‌خواهد از شر نفرینی که آن را به Ghost Rider تبدیل می‌کند رهایی یابد. موریو (Moreau، Idris Elba) که به یک فرقه راهب‌های زاهد تعلق دارد وارد می‌شود و ادعا می‌کند که می‌تواند او را از شر Rider خلاص کند. در عوض این کار، جانی باید دنی ۱۳ ساله عبوس (Fergus Riordan) ومادر شهوتی وی، نادیا (Violante Placido) را تا یک صومعه همراهی کند، در این حین، شیطان نیز به اسم آقای رورک (Roarke) و آدمکش حرفه‌ای‌اش کاریگان در تعقیب آنهاست.
بنا به دلایلی، اینطور به نظر می‌آید که کیج در فیلمهای مربوط به شیاطین گیر افتاده است: اولین Ghost Rider، دوران جادوگر (Season of the Witch)، رانندگی عصبی (Drive Angry) و حالا این فیلم. نولدین و تیلور باید از فیلم اول Drive Angry به عنوان الگو استفاده می‌کردند زیرا محتوای آن مشخص بود و سعی نمی‌کند تا چیز دیگری باشد. مشکل اصلی با فیلم Ghost Rider: روح انتقام جو، در این است که این فیلم هرگز بد بودن خود را نمی‌پذیرد. در نتیجه، لذت بردن از آن در هر سطحی غیر ممکن است. این فیلم یک آشفتگی کامل است.
نیکولاس کیج مانند یک مرغ دارای یبوست قدقد می‌کند و سیاران هیندز (Ciaran Hinds) شیطان را به عنوان یک تقلید تحریف شده از آقای پا‌تر در «این یک زندگی فوق العاده است» (It» s a Wonderful Life) با چشم و صورتی بدساخت نشان می‌دهد. اینطور به نظر می‌آید که ویولانته پلاسیدو (Violante Placido) بصورت آوا‌شناسی انگلیسی را صحبت می‌کند. جانی ویت ورث (Johnny Withworth) هم برای خودنمایی هر چه بیشتر خود را به در و دیوار می‌زند و این تلاش به غیر عادی به نظر رسیدن بازی وی ختم می‌شود.
من وقت زیادی روی نسخه سه بعدی نگذاشتم چون بی‌فایده بود. در مجموعه رو به رشد فیلم سه بعدی، این فیلم جزو بد‌ترین و نسنجیده‌ترین این انتخاب‌ها بوده است. این بد‌ترین فیلم سه بعدی نبود که من دیده بودم (درواقع این فیلم جلوی بیشترین اشکالات سه بعدی را می‌گیرد) اما فقط یک هزینه سه دلاری اضافی را روی دست شما می‌گذارد. من توصیه به دیدن نسخه دو بعدی آن نیز نمی‌کنم با این حال، بهترین حالت دیدن این فیلم در حالت صفر بعدی است!
مهم نیست که چه درصد بالایی از فیلمهای ساخته شده از روی کتاب‌های کمیک ناامید کننده هستند، اما آن‌ها معمولا حداقل صحنه‌های اکشن را در فیلم جا می‌دهند، اما این موضوع در اینجا مهم نیست. در تولید این فیلم، کلمه اکشن معمولا به یک چهارچوب ساده لوحانه اطلاق می‌شود.
اعتراف میکنم که چندبار در طول دیدن فیلم Ghost Rider: روح انتقام جو خندیدم، با اینحال نمی‌دانم آیا چیزهایی که باعث خنده من شدند خنده دار بودند یا گریه دار! این هم یک نوع فیلم است دیگر! حتی اگر تمام این چیز‌ها از کتاب‌های کمیک برداشت شده باشند هم تلاش فیلمساز باز کار نمی‌کند. تقلیدهای بد باید سرگرم کننده باشند نه خواب آور. این یکی از همان تولیدات فاجعه باری است که به علاقه مندان فیلمهای بد و کمتر به کسانی که می‌خواهند یک روایت داستانی منسجم را تجربه کننده توصیه می‌شود. پنیر لیمبرگر معمولا به یک چیز بدبو مانند یک پای کثیف ارجاع داده می‌شود و این همان بوی بدی است که از این فیلم ساطع می‌شود!
مترجم: سعید هوشنگی
