سینمای ما : همیشه جزئیاتی که انیماتورهای کمپانی دیزنی و استودیوی پیکسار در انیمیشن‌های‌شان رو کرده‌اند، شیفته و در عین حال شگفت‌زده‌مان کرده است. راتاتویی هم از این قاعده مستثنی نیست. چند نمونه را ببینید:
- راتاتویی یکی از غذاهای سنتی فرانسه است که اصل آن به شهری در جنوب این کشور بر می‌گردد که امروزه نیس نام دارد. راتاتویی را به روش‌های مختلف و با استفاده از کدو، بادمجان، گوجه فرنگی، فلفل سبز و قرمز، پیاز و سیر می‌پزند. در روزگاران قدیم راتاتویی غذای محبوب کشاورزان فقیر بوده که بیشتر آن را در فصل تابستان می‌پختند و از سبزی‌های تازه همان فصل هم به آن اضافه می‌کردند. البته راتاتوییِ کشاورزان بدون بادمجان بوده است چون در آن منطقه در فصل تابستان بادمجان به عمل نمی‌آمده است.
- برای آشنایی تیم انیمیشن با هنر آشپزی، گروه محل کار خود را در رستوران فرنچ لاندری (French Laundry) متعلق به توماس کلر قرار داده بود. صدای کلر در فیلم بر روی یکی از مشتری‌های پروپاقرص رستوران گوستو شنیده می‌شود.
- برای این‌که انیماتورها متوجه بشوند کدام قسمت از لباس‌های یک سرآشپز در حین خیس شدن به بدنش می‌چسبد تا بتوانند لباس خیس لینگوینی را با دقت تمام طراحی کنند، یکی از اعضای گروه لباس سرآشپزی به تن می‌کند و داخل استخری می‌پرد.
- بعضی از صحنه‌ها براساس فیلم‌هایی واقعی که لو رومانو در آنها ظاهر شده است، پرداخت شده‌اند. یکی از این صحنه‌ها لحظه‌ای است که لینگوینی به زحمت دوچرخه‌اش را داخل خانه می‌آورد.
- برای شخصیت رمی یک میلیون و نیم مو طراحی شده است در حالی که برای کولت صد و پانزده هزار مو طراحی شده است. یک انسان معمولی به طور میانگین صد و ده هزار عدد مو دارد.
- سازندگان فیلم حدود 300 نوع غذا با کامپیوتر طراحی کردند. سپس تک تک غذاها در آشپزخانه طبخ شد و برای استفاده در طراحی از آنها عکس گرفته شد.
- سازندگان فیلم در طی تحقیق‌اشان در پاریس بالغ بر 4500 عکس از شهر گرفتند.
- در ابتدا قرار بود بخش عمده‌ی داستان در گورستان‌های دخمه‌ای پاریس اتفاق بیفتد اما پس از آن که براد برد کارگردانی فیلم را به عهده گرفت به جز صحنه‌های مربوط به فاضلاب، بقیه را تغییر داد.
- براد برد پیش از این در مجموعه‌ی خانواده‌ی سیمپسون با عناوین مختلفی همکاری داشته است: کارگردان، دستیار و در اوایل کارش به عنوان طراح شخصیت.
- تقریبا در تمامی فیلم‌های استودیوی پیکسار کامیون پیتزا پلنتِ قصه‌ی اسباب بازی (1995) دیده می‌شود. در صحنه‌ای که اسکینر در تعقیب رمی است این کامیون را در حال گذر از روی پل سین می‌بینیم.
- تقریبا در تمامی فیلم‌های استودیوی پیکسار به اتاق A-113 واقع در موسسه‌ی هنر کالیفرنیا اشاره می‌شود. جمعی از انیماتورهای مشهور کار خود را در این اتاق موسسه آغاز کرده‌اند که از آن میان می‌شود به جان لستر و براد برد اشاره کرد. شماره‌ی A-113 بر روی منگوله‌ای که به گوش موشی به نام گیت وصل است دیده می‌شود.
- گیلبرت رنو، بکی از اعضای سرشناس سازمان مقاومت فرانسه در جنگ جهانی دوم با نام "کلنل رمی" شناخته می‌شود.
- نام پدر رمی، جنگو، از اسم جنگو راینهارت، گیتاریست جز مشهور بلژیکی (1910-1953) گرفته شده است.
- شخصیت منفی فیلم که قصد دارد رمی را بگیرد، اسکینر نام دارد که به یاد روانشناس رفتارگرا بی‌اف اسکینر (1904-1990) نام‌گذاری شده است که در تحقیقاتش بر روی موش‌ها آنها را داخل جعبه‌ای قرار می‌داد و موش‌ها برای به دست آوردن غذا مجبور بودند دکمه‌هایی را فشار بدهند. این جعبه به "جعبه اسکینر" معروف است.
- مغازه‌ای که ویترین‌اش پر از موش‌های مرده است وجود خارجی دارد و یکی از قدیمی‌ترین مغازه‌های ریشه کنی موجودات موذی است که در سال 1872 در پاریس کار خود را آغاز کرده است.
- پیرزنی که در ابتدای فیلم قصد جان رمی و امیل را می‌کند، برای پرکردن تفنگش از فشنگ‌هایی با مارک آر‌بی‌چنی استفاده می‌کند که کنایه‌ای به نام معاون رئیس جمهور آمریکا، دیک چنی، است که در طی شکار تفریحی‌اش در 11 فوریه 2006 به طرز مشکوکی به سمت هری ویتینگتون، دادستان 78 ساله‌ی جمهوری‌خواهِ تگزاس، که او را همراهی می‌کرد شلیک نمود و او را روانه‌ی بیمارستان ساخت.
- مدل ماشین اسکینر فاسل وگا فاسل 2 ساخت اوایل دهه‌ی شصت است. فاسل وگا مدل فرانسوی بسیار ناشناخته‌ای است که تعداد محدودی از آن با قیمت‌های نجومی برای کله گنده‌ها و افراد خاصی بین سال‌های 1954 تا 1964 ساخته شده است.
- مارک موتور کولت، کالاهان است که به نام خانوادگی شارون کالاهان، یکی از مدیران فیلم‌برداری فیلم، اشاره دارد.
- اتاقی که آنتون ایگو در آن نقدهای سرنوشت سازش را می‌نویسد شکل یک تابوت را دارد و پشت ماشین تحریرش شبیه به یک جمجمه است به این خاطر که نقدهایش "کشنده" هستند.
