یک اکشن کاریکاتوری (یادداشت پیتر دبروگ بر فیلم بی‌پروا به‌ آن‌ها شلیک کن ترجمه پیمان جوادی) :: پايگاه خبری - تحليلی سينمای ما :: سينمای جهان
     صفحه‌اول     گزارش     گالري‌عكس     تبليغات     درباره‌ما     ارتباط‌ با ما     سينماي ما     
   
       شنبه 4 آبان 1387 - 5:17         

               



یک اکشن کاریکاتوری (یادداشت پیتر دبروگ بر فیلم بی‌پروا به‌ آن‌ها شلیک کن ترجمه پیمان جوادی)

یک اکشن کاریکاتوری
● ورایتی: پیتر دبروگ ◄ ترجمه: پیمان جوادی

مایکل دیویس در مقام کارگردان، هم موفق شده یک سبک چشمگیر و خودنمایانه به عنوان سبکی تازه در یک فیلم اکشن پر از خون، خونریزی و خشونت ایجاد کند و هم تغییر و تحول قابل توجهی در خلق کاراکتر منفی و آدمکش به عنوان یک آدم نفرت‌انگیز انجام دهد. شروع فیلم در نوع خودش بسیار جالب، عجیب و غیرمنتظره است و خیلی زود ما را متوجه این نکته می‌کند که «بی‌پروا به‌ آن‌ها شلیک کن» بسیاری از قواعد کلی سینما را به یک‌باره کنار گذاشته و به لحاظ سبکی هم بی‌پروا و نوآورانه است.
آقای اسمیت (کلایو اوون) که از شغل و حرفه‌اش ناراضی ست روی نیمکتی در خیابان نشسته و دارد هویج می‌خورد. هم‌زمان زن حامله‌ای در حال فرار از دست افراد ماشین سواری ست که قصد کشتن وی را دارند. آقای اسمیت که شاهد ماجراست به منظور دفاع از زن جوان وارد معرکه شده و در زیر رگبار گلوله‌ها به زن کمک می‌کند تا بچه‌اش را به دنیا بیاورد. او حتی با شلیک گلوله اقدام به پاره کردن بند ناف نوزاد می‌کند و همچنین با یک هویج خام یکی از مهاجمان را از پای در می‌آورد! در این میان زن بر اثر اصابت گلوله می‌میرد و به این ترتیب وظیفه محافظت از نوزاد تازه به دنیا آمده به گردن اسمیت می‌افتد. جان سالم به در بردن اسمیت از این درگیری به معنی تمام شدن ماجرا نیست بلکه او تنها یک خوان از هفت خوان مشکلات پیش رویش را پشت سر گذاشته و هنوز آزمونی سخت پیش روی دارد. او که یک نوزاد روی دستش مانده احتیاج به کمک دارد. به همین دلیل برای شیر دادن نوزاد سراغ تنها زنی می‌رود که می‌شناسد. او یک زن مهربان و خوش قلب است به اسم دونا کويینتانو (مونیکا بلوچی که در این فیلم بسیار سعی شده تا شبیه مدونا باشد) که در ابتدا با نوعی بی‌میلی این وظیفه را بر عهده می‌گیرد. از این مرحله به بعد اسمیت و دونا در حالی‌که نوزاد را به همراه دارند فرار از دست لشگر مهاجمان را آغاز می‌کنند. بعد از مدتی دلیل مهم بودن این نوزاد را می‌فهمیم. سناتور راتلیج که قصد شرکت در انتخابات ریاست جمهوری دارد دچار یک بیماری مهلک است که تنها راه درمان آن استفاده از مغز استخوان این نوزاد است (احساس درونی دیویس را در به تصویر کشیدن این اکشن افراطی از نام و عنوان فیلم به خوبی می‌توان فهمید). از این رو سناتور به عامل خود، آقای هرتز (پل جیاماتی) که آدمی روان پریش و بسیار بی‌رحم است دستور داده تا به هر شکل ممکن نوزاد مورد نظر را دستگیر، مغز استخوانش را بیرون کشیده و خدمت وی بیاورند.
هرتز برای کشتن نوزاد پشت سر هم برای اسمیت دام پهن می‌کند و به هر ترفند و نیرنگی متوسل می‌شود که بعضی از قسمت‌ها یادآور فیلم‌های جان وو و بعضا تارانتینوست. ما در طول فیلم از گذشته اسمیت چیزی نمی‌دانیم. او به وضوح الهام گرفته شده از شخصیت بی‌اسم و گمنام ایست‌وود در سه گانه دلار سرجیو لیونه است. از مشخصات آقای اسمیت یک پالتوی بارانی نظامی با جیب‌های پر هویج است که قبل از شروع هر درگیری و زد و خورد در کمال خونسردی هویجی را به نیش کشیده و با لذت تمام گاز زده و می‌خورد و این به مثابه ناچیز انگاشتن واقعه‌ای ست که قرار است حادث شود. در واقع او یک توپخانه زنده و متحرک است که هیچ‌گاه مهمات‌اش تمام نمی‌شود و با مهارت و چیره دستی مثال زدنی در هر موقعیت دشواری گلیم خود را از آب بیرون می‌کشد. اسمیت شخصیتی ست کاریکاتورگونه که حضورش در صحنه‌های درگیری با آن سایه روشن‌ها و موسیقی خاص حالتی کاریکاتوریک و غلوشده و غیر واقعی به تمامی آن صحنه‌ها می‌دهد. شاخص‌ترین صحنه فیلم صحنه‌ای ست که اسمیت در وسط یک بزرگراه از هر سو مورد حمله افراد هرتز قرار می‌گیرد. او در حالی‌که هویجی در دهان دارد همزمان هم مهاجمین را مورد هدف گلوله قرار می‌دهد و هم نوزاد روی زمین (در وسط اتوبان) افتاده را در حین رانندگی نجات می‌دهد.
آرام‌ترین صحنه فیلم هم صحنه‌ای ست که نوزاد بیچاره را به جای گهواره در وان حمام می‌خوابانند و اسمیت که خوابیده اما با چشمان کاملا باز با تپانچه مخصوص‌اش از او محافظت می‌کند. سکوت و آرامش این صحنه با وجود دونا برای لحظاتی رنگ و سر و شکل دیگری به خود می‌گیرد که با ورود ناگهانی دار و دسته هرتز همه چیز به هم می‌ریزد. «بی‌پروا به‌ آن‌ها شلیک کن» تقریبا تمام ویژگی‌های مراتب زندگی و رابطه تولد و مرگ (اما بیشتر مرگ) را با تمام جزییات در صحنه‌های نبرد، درگیری و... در خود یک‌جا جمع آورده است.
بازی‌های فیلم همگی فوق‌العاده‌اند. اوون به قهرمان سخت خشمگین، خشن، قلچماق و بزن بهادر فیلم رنگ و بویی تازه بخشیده است (کدام یک از بازیگران سینما را سراغ دارید که قادر باشند در زیر نگاه دیگران اینچنین هویج گاز بزنند و بخورند؟ در دنیای فیلم نوآر این فیلم، هویج (سبزیجات) جایگزین سیگار شده و در عوض سلاح‌های مرگبار ده برابر شده‌اند). با این‌که اوون که یکی از نامزدهای ایفای نقش «جیمز باند» بود و این رقابت را به دانیل کریگ باخت حالا در فیلم «بی‌پروا به‌ آن‌ها شلیک کن» همه با چشم خود می‌بینند که کلایو اوون چگونه می‌توانست یک «جیمز باند» تمام عیار باشد.
الهام بخش دیویس در این فیلم، صحنه نجات دادن نوزاد چاق و فربه چو یون فت ( Chow Yun Fat) در فیلم «Hard Boiled» بوده و دیویس تمامی صحنه‌های سخت و دشوار فیلم‌اش را به مانند قطعات یک پازل کنار هم قرار داده و یا برای صحنه‌های درگیری مانند یک باله و یا رقص تمامی صحنه‌های آن را با تمامی جزییات طراحی کرده است. فیلم پر است از اظهار نظرهای عجیب و غریب، دیالوگ‌های گمراه کننده، جمله‌های دروغین، اسلحه، مهارت در استفاده از اسلحه و غافلگیری‌های پی در پی و همینطور پایانی که می‌تواند شگفت‌زدگی به همراه داشته باشد و آن هم سرنوشت احتمالی دو شخصیت اصلی فیلم که دورنمایی ست از یک پدر و مادر فداکار و مهربان. به هر حال صحبت از منطق و یک طرح داستانی در این فیلم کاملا بی‌معناست. فیلم به مانند یک بازی دومینوست. طرح داستانی «بی‌پروا به‌ آن‌ها شلیک کن» آگاهانه و به شکل تعمدی پوشالی و دروغین است. این پوشالی بودن به معنای سر کار گذاشتن تماشاگر نیست بلکه بخشی از شوخی بزرگ فیلم با سینمای اکشن است. سبک بصری کاریکاتوریک و افراط در اکشن دو ویژگی اصلی فیلم است. مایکل دیویس در مقام کارگردان نه تنها از زیاده‌روی و افراط در صحنه‌های اکشن فیلم‌اش هیچ ترس و ابایی نداشته بلکه همان‌طور که پیش از این هم گفتم از شکستن و زیر پا گذاشتن بسیاری از قواعد ضروری فیلم‌های اکشن هم هراسی به خود راه نداده است. به هر حال سبک و کارگردانی دیویس در نوع خود شجاعانه و متهورانه است که باید مورد ستایش قرار گیرد.




به روز شده در : جمعه 28 دي 1386 - 0:17

_pgprintthis |_pgsendthis |

نظرات

روزیک دراوانیسیان
سه‌شنبه 2 بهمن 1386 - 19:38

من که فکر می کنم دانیل کریگ جیمزباند بهتریه. از همه جیمزباندهای دیگه بهتره. اوون بازیگر خوبیه اما فکر نمی کنم که می تونست به مامور007 اون شخصیتی رو بده که کریگ داده. اما بازی اوون هم توی shootem upخیلی خوبه. تو این چندسال نقش ها متفاوتی رو به خوبی بازی کرده.

پدرام تجریشی
چهارشنبه 3 بهمن 1386 - 14:52

فکر می کنم همه ما کلایو اوون رو از طریق تلویزیون خودمون شناخته باشیم. چند سال قبل یک سریالی با بازی اوون از شبکه اول پخش می شد که الان اسمش یادم نیست. خیلی کار قشنگی بود. اوون نقش یک کاراگاه پلیس رو بازی می کرد که مشکل بینایی داشت اما در اغلب

ماموریت هاش موفق بود. از طریق حس ششم خیلی قوی که داشت پرونده های پیچیده ای رو حل می کرد. اوون که از همسرش جدا شده بود پسری 6-7ساله داشت که اتفاقا خیلی هم دوست داشتنی بود. همیشه بین پدر و مادرش در رفت و آمد بود. جلب اینکه فوتبالیست مورد علاقه اش هم مایکل اوون بود.

خلاصه از اون زمان شدیم یکی از طرفدارهای کلایو اوون که انصافا بازیگر خوبی هم هست. من که اینجور فکر می کنم. بی پروا به گلوله ببندشان به طور حتم قسمت های بعدی هم خواهد داشت.

هومن شیدایی
سه‌شنبه 9 بهمن 1386 - 18:8

اسم اصلی و دقیق تر فیلم فکر کنم به گلوله ببندشان باشه.

اشكان آتشكار
پنجشنبه 11 بهمن 1386 - 15:3

عجب اكشني داره اين فيلم. رو دست هرچي فيلم اكشنه بلند شده.

رامتین دانش
يکشنبه 14 بهمن 1386 - 16:11

عجب اکشنی داره. من که کف کردم.

نگار ستوده
دوشنبه 15 بهمن 1386 - 12:50

به نظر من که اصلا هم فیلم خوبی نیست. هرچیزی حد و اندازه ای داره. خشونت توی فیلم غوغا می کنه. من که حالم بد شد وقتی فیلم رو می دیدم.

فهاد ارشاد
شنبه 20 بهمن 1386 - 16:5

من که شک دارم که اصلا بشه به گلوله ببندشان بشه گفت فیلم!

حمید رحیمی
سه‌شنبه 23 بهمن 1386 - 14:8

اتفاقا فیل خوبیه. چرا؟ من که اصلا انتظار دیدن همچین فیلم قرص و محکم رو نداشتم. اوون و بلوچی عالی اند. اکشن فیلم بی نظیره و خلاصه اینکه ز خیل از فیلمهای دیگه بهتره.

پاشا
يکشنبه 5 اسفند 1386 - 14:24

یکی به من بگه فیلم خوب یعنی چی؟ فیلم خوب یعنی اینکه از دیدنش لذت ببری. من هم از دیدن به گلوله ببندشان لذت بردم. از فیلم خوشم آمد.

افشین انتظام
دوشنبه 6 اسفند 1386 - 14:27

من این فیلم shootem up رو درست شب قبل از مراسم اسکار دیدم. باورش برام سخت بود که اصلا همچین فیلم خوش ساختی رو دیدم. بعد به یاد نامزدهای اسکارز افتادم. دیشب هم که مراسم رو دیدم با خودم گقتم چرا نباید shootem up توی اسکار نباشه. مثلا این فیلم چی از اواتیماتوم بورن کم داشت؟ من کاملا با نویسنده این مطلب پیتر دبروگ موافقم که نباید با نگاهی منطقی به تماشای این فیلم نشست. فیلم بیشتر یک شوخی با ژانر اکشنه. صحنه های اکشن اون نفس آدم رو بند می آره و صحنه های درام یا... اون هم عالی هستن اما همگی در غالب همون شوخی می گنجند. بازی اوون معرکه هست. فیلمبرداری فیلم می تونست یکی از نامزدها اسکار باشه همینطور جلوه های صوتی - تدوین و یا...

شایدم زیاد جوزده شده باشم اما این فیلم چیزی از شهرگناه کم نداشت. ابته اون فیلم هم مورد بی مهری قرار گرفت.

samin
چهارشنبه 8 اسفند 1386 - 11:11

monica bellucci bazam ghogha kard...

اضافه کردن نظر جدید
:             
:        
:  




           

استفاده از مطالب و عكس هاي سينماي ما فقط با ذكر منبع مجاز است | عكس هاي سايت سينماي ما داراي كد اختصاصي ديجيتالي است

كليه حقوق و امتيازات اين سايت متعلق به گروه مطبوعاتي سينماي ما و شركت پويشگران اطلاع رساني تهران ما  است.

مجموعه سايت هاي ما : تهران ما ، مشهد ما ،  سينماي ما ، تئاترما ، خانواده ما ، اينترنت ما

 سينماي ما : صفحه اصلي :: اخبار :: سينماي جهان :: نقد فيلم :: جشنواره فيلم فجر :: گالري عكس :: سينما در سايت هاي ديگر :: موسسه هاي سينمايي :: تبليغات :: ارتباط با ما
Copyright 2005-2007, cinemaema.com