|
 |
|
|
| كارگردان: گابریله موچینیو |
| نویسنده: استیو کنراد |
| بازیگران: ویل اسمیت ، تندی نیوتون، جیدن اسمیت |
| رنگ: رنگی |
ژانر: : درام : |
| درجه فیلم: PG-13 |
| کشور: ایالات متحده |
| استودیو: کلمبیا پیکچرز/سونی پیکچرز |
| افتتاحیه: 15 دسامبر 2006 |
| فروش هفته: 3 |
| فروش کل: 157 |
| مدت زمان فیلم: 117 |
خلاصه داستان: یک فروشنده دوره‌گرد مسولیت نگهداری از فرزندش را به عهده می‌گیرد و این موضوع او را در خصوص حرفه‌اش دچار مشکلاتی می‌کند.
|
نظر منتقدان: مایکل سراگو از بالتیمور سان:
زیبایی اصیل فیلم این است که به هر بیننده‌ای اجازه می‌دهد که ارزش‌ها و خوبی‌های گارنر را ارزیابی کند. این فیلم یک فیلم الهام دهنده خالص است زیرا یک داستان اخلاقی هم هست. فیلم زشتکاری‌ها و لجاجت‌های گاه و بیگاه قهرمانش را کنار نمی‌گذارد.
تای بور از بوستون گلوب:
فکر نمی‌کنم هیچ فیلمی از جریان اصلی از زمان «کریمر علیه کریمر» تاکنون به این خوبی یه رابطه پدری پرداخته باشد: ترس‌ها، افراط‌ها، عکس‌العمل‌ها و جریان‌های عاطفی.
اوون گیلبرمن از اینترتینمنت ویکلی:
این یک بازی زیبا و زیرپوستی است، بازی‌ای عمیق‌تر و با آهنگ آرام‌تر از کارهایی که اسمیت تابه‌حال انجام داده است.
مایک لاسال از سانفرانسیسکو کرونیکل:
ویل اسمیت کیفیت اجرای نقش را دارد - او برای تحسین کردن فرد آرامی است – اما او این قضیه را با نقب زدن توسط یک کیفیت درونی از نومیدی و نیاز افزایش داده است.
شاون لوی از پورتلند اورگونیان:
هنوز هم یک جور نجابت در قلب فیلم هست و اشتیاقی برای انجام دادن کارهای قابل پیش‌بینی با یک سبک غیرقابل پیش‌بینی. این ویژگی‌ها رد کردن فوری این فیلم را غیرممکن می‌کند.
مایکل فیلیپس از شیکاگو تریبیون:
وقتی که فیلم تقریبا از نیمی سنگریزه و نیمی شکر تشکیل شده است به این خاطر فیلم سرپاست که اسمیت به نسخه‌ای قوی‌تر و قانع‌کننده‌ترکه شامل 99.9 درصد سنگریزه و یک دهم درصد شکر تشکیل شده است چسبیده است.
پیتر تراورس از رولینگ استون:
اسمیت بدون این‌که وقارش را از دست بدهد قلب ما را به دست می‌آورد. او روز را به دنبال موفقیت می‌دود و شب‌ها برای مقابله با نومیدی می‌جنگد. نقش وقار، هوشمندی، جذابیت، انسانیت و روحی دارد که مصنوعی نیست. اسمیت این‌ها را ارائه می‌دهد.
مانولا دارگیس از نیویورک تایمز:
این هم یک داستان قدیمی خودساخته است، یک رویای آمریکایی که به شکل هنرمندانه‌ای تعریف می‌شود و با مهارت ارائه شده است.
ویلیام آرنولد از سیاتل پست اینتلجنسر:
با وجود تمام بازی‌های خوب و ارزش‌های خانوادگی، برای تحمل کردن فیلم رنج‌‌آوری است. این قضیه شامل دیدن این مرد بیچاره هم هست که یکی پس از دیگری برای 2 ساعت تمام دچار مشکل می‌شود و نتایج احساسی کمرنگ آن فقط در آخرین لحظات دیده می‌شود.
کرک هانیکات از هالیوود ریپورتر:
این محصول جذاب و یک‌دست استودیویی با ستاره‌های بزرگ و حرفه‌ای‌هایی که در هر بخش این محصول نقش داشته‌اند و جلای این فیلم خوش ساخت باعث می‌شود که بی جا و مکان بودن هم به نظر شسته رفته و مرتب برسد.
ریچارد کورلیس/ ریچارد شیکل از تایم:
آیا گارنر و پسرش برای ما اهمیت دارد؟ به طرز غریبی بله. به این خاطر که به شکل جذابی بازی شده‌اند. ما چه آرزوی بیشتری می‌توانیم برای آن‌ها داشته باشیم؟ یک فیلم که کم‌تر تکراری باشد.
جیمز برادینلی از ریل ویوز:
در جستجوی شادی طولانی، کند و ملال‌اور است.
جاناتان رزنبام از شیکاگو ریدر:
اسمیت در این نقش خیلی کاردان است با این وجود داستان ساده‌لوحی یک نفر را به کاردانی‌اش بسط می‌دهد.
دیوید انسن از نیوزویک:
فیلم یک پیام الهامی و بسته به رویاهای شماست اما این قضیه بعد از یک سفر طولانی، عبوس و دردآور به دست می‌آید. شادی کریسمس چیزی نیست که این فیلم ارائه دهد.
|
ویژه: فیلم جدید ویل اسمیت علی‌رغم موفقیت‌های خود آن بیشتر یک موفقیت همه جانبه برای اسمیت است و نامزدی او در مراسم گلدن گلاب احتمالا خاطره تلخ ناکامی در مراسم اسکار برای فیلم علی را از خاطرش خواهد برد. ویل اسمیت بازیگر خوبی است این فیلم که بسیاری آن را یک کار جذاب خوش‌ساخت می‌خوانند می‌تواند موتور او را دوباره گرم کند.
|
