|
|
|
| كارگردان: راجر آلرز- جیل کالتون- آنتونی استاچی |
| نویسنده: استیو بنسیچ- ران فریدمن |
| رنگ: رنگی |
ژانر: : خانواگی :: انیمیشن : |
| درجه فیلم: PG |
| کشور: ایالات متحده آمریکا |
| استودیو: کلمبیا پیکچرز |
| افتتاحیه: 29 سپتامبر 2006 |
| مدت زمان فیلم: 99 |
خلاصه داستان: بوگ یک خرس گریزلی 400 کیلویی اهلی شده است که ستاره یک نمایش در یک شهر کوهستانی است و پس از این که یک گوزن پر چانه چند روزی او را به جنگل دعوت می کند در می یابد که در زندگی چیزهای بیشتری از جذابیت ستاره بودن نیز وجود دارد. آن ها مجبورند به سرعت حیوانات جنگل را برای مقابله با شکارچیان به خط کنند.
|
نظر منتقدان: مایکل ویلمینگتون- شیکاگو تریبیون: شاید به نظر برسد که مارتین لارنس و اشتون کاچر یک تیم کمدی عجیب هستند اما در فصل شکفتن آن دو به عنوان رفیق های کارتونی و صداپیشه موفق اند.
انجل کان- تی وی گاید: با وجود داستان احمقانه و قابل پیش بینی اش، این فیلم شاد صحنه های زیبا و موسیقی دل انگیزی و شخصیت های جذابی دارد که خانواده ها را راضی می کند.
مارک مدلی- گلوب اند میل (تورنتو) : فیلم خشونت کارتونی بی فکرانه و شوخی های سخیفی را درباره درس های زندگی و مسوولیت ارائه می کند. به نظر می رسد که کودکان از این فیلم خوششان بیاید اما والدین به آن توجهی نخواهند کرد.
آن هورنادی- واشنگتن پست : با یک ظاهر صاف و صیقلی به سبک «خانه هیولا» این فیلم داستانهای قدیمی را که انیمیشن های کلاسیک به صورت باهوشتر و عاقلانه تری تعریف می کردند دوباره عرضه می کند.
لارا کرن- نیویورک تایمز: تک صحنه های گاه و بیگاه هوشمندانه و تصاویر چشمگیر که در نسخه سه بعدی آیمکس بهتر هم شده اند نمی تواند کتمان کند که این هم یک فیلم دیگر پر از حیوانات چرت و پرت گوی خلق شده با کامپیوتر است با اندک حرف های تازه.
ویلیام آرنولد- سیاتل پست اینتیلجنسر: یک تکرار مکررات کلیشه های قدیمی انیمیشن که می خواهد خودش را با انواع شوخی های تهوع آور و خشونت های شاد روی حیوانات و همچنین بهره برداری از غرایض پست بیننده اش متفاوت جلوه دهد.
لو لومنیک- نیویورک پست : یک مثال فوق العاده برای لزوم خفه شدن ژانر حیوانات-پرحرف.
--------------------------------------------------------------------
|
ویژه: دومین فیلم انیمیشن سه بعدی سونی پس از «خانه هیولا» که توسط نویسندگان جوجه کوچولو و برادر خرس نوشته شده است. این کارتون که اولین فیلم تیم سازنده‌اش است و تنها راجر آلرز پیش از این تجربه ساخت فیلم بلند داشته است، یک فیلم شاد و با رنگ های زنده و گرافیک خوب کامپیوتری است که برای آیمکس (پرده فوق عریض) بهتر هم شده است اما در بعد داستانی و مضمونی فوق العاده ضعیف به نظر می رسد و تنها چیز تازه ای که دارد اشتون کاچر است که صدای فوق العاده ای به شخصیت مکمل فیلم داده است. این فیلم بیشتر مناسب کودکان است و برای بزرگترها چیز دندان گیری نخواهد داشت. به نظر می رسد که پیکسار همچنان در همه جوانب پیشقدم است و با وجودی که این شرکت معظم هر بار به فکر خلق یک ایده یا تکنیک ویژه است کمپانی های دیگر فقط به فکر داستان های تکراری باقیمانده از نسل کارتون های دو بعدی و همان انیمیشن های شاد بچگانه قدیمی هستند. پیکسار و ماشینهایش خیلی از بقیه جلو افتاده اند.
|
