به مناسبت زادروز تام هنکس در سایت سینمای ما بخوانید
تولد 56 سالگی ات مبارک فارست گامپ/حرف های تام هنکس درباره موضوعات مهم طی این سالها
سینمای ما-مهناز اسماعیلی:تام هنکس روز ششم ژوئیه ،پنجاه و شش ساله شد. تامس جفری هنکس مشهور به تام هنکس بازیگر،تهیه کننده فیلمنامه نویس وکارگردان آمریکایی است که بیشترین شهرتش را مدیون فیلمهای فارست گامپ وفیلادلفیا است.او پس از اسپنسر تریسی فقید دومین بازیگر تاریخ اسکار است که دو سال پیاپی این تندیس را برد.نظرات او را طی این سال ها نسبت به موضوعات مختلف می خوانید:
فارست گامپ:
من شبیه فارست گامپ هستم؟دلم می خواست مثل او حساس باشم.شاید معرفت وقضاوت های مان شبیه باشد.فارست گامپ تمام دغدغه اش اطمینان یافتن از دوست داشته شدن است.زندگی من آنقدر ساده نبوده .
او نخستین بازیگر پس از اسپنسر تریسی فقید (برنده اسکار سال های 1936 و 37)بود که توانسته د پیاپی برنده ی تندیس اسکار شود
«من هنرمند یا استاد نیستم.فقط نقشم را بازی می کنم.تندیس های اسکار در خانه ما مدام جابه جا می شود.گاهی در آشپزخانه هستند .فعلا در اتاق بچه ها قرار گرفته اند.گویی که جلیزه افتخار آنهاست.خوشحالم که در دوران جوانی این جوایز را بردم.»
واکنش او نسبت به آدم خوبِ هالیوود بودن
«اگر قرار باشد نقش قاتلی وحشی و خشن در فیلمی بازی کنم،احتمالا مردم می گویند این یکی از دوست داشتنی ترین قاتلهایی وحشی وخشنی بوده که تا حالا دیده اند.»
درباره فیلمنامه ها:
«گاهی فیلمنامه ها را نمی فهمم.برای مثالل فیلمنامه ی درباره بازیکن بیسبال با عنوان جو بی کفش خواندم و ردش کردم.این فیلمنامه به منطقه رویاها تبدیل شد.»
منطقه رویاها فیلمی به کارگردانی فیل آلدن رابینسون وبازیگری کوین کاستنر است.
درباره انتخاب هایش:
«پدرم تمام عمرش کارگر رستوران بود.او می خواست من وارد دنیای تجارت شوم.وقتی پنج ساله بودم ،والدینم ازهم جدا شدند وپدرم من را بزرگ کرد.ما زیاد نقل مکان می کردیم.من در فستیوال شکسپیر اطراف کلیولند روی صحنه رفتم ونقش پروتئوس را در نمایشنامه دو جنتلمن از ورنون بازی کردم.جایزه ایی هم کسب کردم.پدرم من را احمق فرض می کرد.اما زمانی که شروع به پول درآوردن کردم نظرش عوض شد.»
درباره زندگی:
«امیدوارم همیشه بتوانم سادگی فارست گامپ را در زندگی حفظ کنم.همه ما می دانیم که زندگی آنقدر ها هم ساده نیست.شاید به همین دلیل فارست گامپ را دوست داریم.او توقع اش از زندگی را را تا حد پایه یی ترین نیازهای بشری تقلیل داده بود.»
منبع :
سینمای ما
|
