سینمای ما - نگارش فيلمنامه «گلادياتور 2» با حضور راسل کرو آغاز شد. نيک کاو پس از آماده کردن نسخه اوليه فيلمنامه «گلادياتور 2» و ارسال آن به ريدلي اسکات و راسل کرو کارگردان و بازيگر «گلادياتور»، از آنان خواسته مقدمات ساخت دنباله اين پروژه سينمايي را فراهم آورند. ريدلي اسکات در سال 2000 ميلادي «گلادياتور» را با حضور سينماگراني چون راسل کرو و يواکين فينيکس روانه اکران کرد.

مصاحبه با راسل کرو
راسل کرو تاکنون در زندگی خود شغل‌ها و سمت‌های گوناگون داشته است. یک خواننده، متصدی بار، گاوچران و غیره .... وی همچینن در سینما نیز خوش درخشیده است. فیلم بعدی راسل کرو «رابین هود» به کارگردانی ریدلی اسکات است که بعد از مدت‌ها تاخیر اکنون کار فیلم‌برداری آن شروع شده است. راسل کرو در این مورد می‌گوید: "برای شروع کار من احساس می‌کنم که ما همگی در پائین قله اورست هستیم و از آنجا به بالا خیره شده‌ایم ولی من امیدوارم که اگر این پروژه را محکم بگیریم کار بسیار زیبا و ارزشمندی خواهد شد".
کرو از زمان کناره‌گیری براد پیت وارد پروژه «موقعیت بازی» به کارگردانی کوین مک‌دونالد شد. این فیلم که بازسازی از مینی‌سریال پخش شده در شبکه B.B.C لندن است داستان راز قتل همسر یکی از نمایندگان گنگره آمریکا را بازگو می‌کند. نقش کال (روزنامه‌نگار) در ابتدا به براد پیت پیشنهاد شده بود ولی بنا به دلایلی براد از این پروژه کناره گرفت و راسل برای این نقش انتخاب شد. کرو در این باره می‌گوید: "خوب من هم در ابتدا به خاطر وضع ظاهری این نقش تمایلی به حضور در این فیلم نداشتم. به استرالیا برگشته بودم. خورشید در حال درخشیدن بود و به دنبال لحظه‌ای برای حضور دوباره در خانه‌ام بودم که از استودیو با من تماس گرفته شد و به من گفته شد که براد از این پروژه کناره‌گیری کرده آیا حاضر به ایفای این نقش هستی؟ من فیلم‌نامه را خواندم. اگر فیلم‌نامه بتواند مرا تحت تاثیر قرار دهد نقش فیزیکی خوبی در آن داشته باشم و اگر بتواند در چشمان من قطرات اشک جمع کند من فیلم‌نامه را قبول خواهم کرد و تمامی این موارد در این فیلم‌نامه دیده می‌شد و این دلیلی بود که پذیرفتم".

در میان هنرمندان حاضر کرو هرگز به دنبال غرور نبوده. او فقط در شغل خود ایفای نقش می‌کند همان طور که راسل در مصاحبه اخیر خود به این نکته اشاره کرده و می‌گوید: "بسیاری از هنرمندان سعی دارند از خود یک شمایل بسازند ولی من یک شمایل نیستم. من فقط و فقط یک هنرپیشه هستم و این شغل من است. یک روز این نقش و روز بعد نقش دیگری را ایفا می‌کنم".
کرو اضافه می‌کند: "بعضی از مردم گمان می‌برند که من یک انسان انعطاف‌ناپذیر هستم ولی من فقط در کار خود مصمم هستم".
کرو می تواند در یک لحظه مردی خشمگین باشد و در لحظه‌ای دیگر مردی دوست‌داشتنی دلربا و افسونگر. در مصاحبه‌های اخیر راسل بیشتر از خانواده سخن می‌گوید تا از حرفه خود. کرو در مورد فیلم «موقعیت بازی» می‌گوید: "این یک بحران و تنش در روزنامه‌نگاری است. بحرانی که خود روزنامه‌نگاران برای خود به وجود آورده‌اند."

راسل بیشتر وقت آزاد خود را در مزرعه خود در نانا گلن در شمال شهر سیدنی به همراه خانواده‌اش می‌گذراند. راسل بعد از ازدواج با دانیله اسپنسر خواننده و بازیگر استرالیایی (گفتنی است که 6 سال از ازدواج آنها می‌گذرد و این دو همدیگر را در فیلم «تقاطع» ملاقات کردند) در آنجا زندگی می‌کند و هم اکنون صاحب دو فرزند پسر به نام‌های چارلی (5 ساله ) و تنیسون (2 ساله ) می‌باشد. او در مورد کشورش می‌گوید: "کشور من مکان بسیاری خوبی برای من و خانواده است و من برای زندگی و نفس کشیدن در آنجا بسیار راحت‌تر هستم."

راسل متولد نیوزلند است. وقتی او بسیار خردسال بود والدینش تصمیم به مهاجرت به کشور استرالیا می‌گیرند و این در حالی بود که راسل جوان فقط 4 سال داشت. هم‌اکنون راسل پدر دو فرزند است او تصمیم دارد فرزندانش را با تعادل بزرگ کند. کرو در این باره خاطره‌ای را به یاد می‌آورد: "روز نخستی که چارلی به مدرسه رفت از او در مورد مدرسه سوال کردم و او در جواب به من گفت: اسباب بازی زیادی در آنجا وجود نداشت."
کرو در این مورد وظیفه سختی را بر دوش خود احساس می‌کند و می‌گوید: "اکثر وقتی که در خانه هستم من و مادرشان سعی بر این داریم تا به آنها یاد دهیم که چگونه باید با مردمانی که شرایط زندگی آنها را ندارند همدلی کنند."

راسل کرو به یاد می‌آورد زمانی که او و همکارانش در مراحل تولید فیلم رابین هود بودند و این خبر به گوش چارلی رسید (پسرش) خوشحالی بسیاری را از بابت این فیلم از خود نشان داد و در بعضی از مراحل کاری نظیر انتخاب لباس همراه پدر بود.
راسل می‌گوید: "پسرم فقط یکی از فیلم‌های مرا دیده است. فیلمی به نام «اسب نقره‌ای» (Silver Brumby). فیلمی برای کودکان و نوجوانان که راسل چندین سال قبل در آن ایفای نقش کرده بود. کرو می‌افزاید: "من در این فیلم در نقش یک شکارچی اسب بودم (رام‌کننده اسب‌های وحشی ) و مرتبا سوار بر اسب. من رام‌‌کننده اسب‌ها بودم ولی وقتی اسبی را از مزرعه‌‌ام صدا می‌زدم به طرف من می‌آمد."

کاری که راسل را جهانی کرد فیلم «محرمانه لس‌آنجلس» در سال 1997 بود. وی در سال 1999 با بازی در فیلم «خودی» (Insider) توانست اولین اسکار خود را دریافت کند و در سال 2000 با فیلم به‌یاد‌ماندنی «گلادیاتور» جایزه اسکار بهترین هنرپیشه مرد را تصاحب کرد. بعد از این فیلم رابطه دوستی او با اسکات (کارگردان گلادیاتور ) شکل گرفت کارگردانی که بعدها فیلم‌هایی چون «یک سال خوب» (2006)، «گنگستر آمریکایی» (2007) و «مجموعه دروغ‌ها» (2008) را با همکاری کرو به روی پرده سینما ببرد. و همچنین فیلم در دست تهیه «رابین هود».
کرو در مورد اسکات می‌گوید: "من قصد ندارم به این گفته کارگردان دیگری را مورد توهین قرار دهم ولی می‌خواهم بگویم من فقط از شیوه فیلم‌سازی اسکات لذت می‌برم."
کرو از همکاری‌های متعدد با اسکات ابراز خرسندی می‌کند و می‌گوید که بسیار خوش‌شانس است که اسکات بازی وی را دوست دارد.
اسکات معتقد است که راسل توانایی درخشیدن در هر نوع نقشی را دارد. وقتی که اسکات تصمیم به ساختن یک درام رومانتیک به نام «یک سال خوب» را می‌گیرد بدون تردید با سراغ راسل می‌رود. او هرگز پروژه‌ای را شروع نمی‌کند مگر اینکه در موردش 100 درصد مطمئن باشد.
راسل همچنین از رابطه دوستی و همکاری‌های خوب خود با ران هاوارد سخن می‌گوید. کارگردان فیلم‌های بی‌نظیری به نام‌های «ذهن زیبا» (2001) و «مرد سیندرلایی» (2005).

چه مرد خانواده و چه در حرفه خود راسل همچنان ما قوانین و اخلاق خاص خود ادامه کار می‌دهد و می‌افزاید: "من قبلا شغل‌های زیادی داشته‌‌ام و از میان آنها هنرپیشه شدن را انتخاب کردم و انجام دیگر کارها برایم کسل‌کننده بود. کار غلط در این میان آن است که به دنبال کاری بروی که انجام آن باعث رنجیدن تو می‌شود. این ممکن است خنده دار باشد ولی بخشی از شخصیت من است. وقتی متصدی بار بودم از بهترین متصدی بودن خسته شدم و وقتی یک گاوچران بودم از بهترین بودن خسته شدم ولی وقتی در فیلمی رابین هود می‌شوم و یا نقش یک روزنامه‌نگار را بازی می‌کنم سعی خود را برای بهترین شدن می‌کنم و هرگز خسته نمی‌شوم."