|
|
ژاک اودیار پشت صحنه ی فیلم طعم زنگار واستخوان در کنار ماتیاس شون ارتس
|
اختصاصی سایت سینمای ما: به مناسبت نمایش طعم زنگار واستخوان ساخته ژاک اودیار در روز پنجشنبه در جشنواره فیلم کن
ژاک اودیار: طعم زنگار واستخوان ملودرامی معاصر درباره دشواری گفتمان است.
سینمای ما-یاس قانعی: ژاک اودیار مطرح‌ترین فیلمساز فرانسوی و پرخواهان‌ترین است گواه این مطلب خبری بود که فروردین ماه در همین سایت سینمای ما هم منتشر شد. در نظر خواهی انجام شده از فرانسوی‌ها، آن‌ها این فیلمساز فرانسوی وشصت ساله را بیش از همتایانش دوست داشتند. سه سال پیش بود که او با «یک پیام آور» در جشنواره کن حضور یافت وجایزه بزرگ جشنواره را هم از آن خود کرد. اما این بار ژاک اودیار به سراغ کتابی از نویسنده کانادایی کریگ داویدسون رفته است. عنوان فیلم جدیدِ او در فرانسه «طعم زنگار واستخوان» و در انگلیسی «زنگار واستخوان» است. در این فیلم ماریون کوتیار وماتیاس شون ارتس ایفاگر نقش‌های اصلی هستند. آنچه در پی می‌آید بخش‌هایی ار حرف‌های تازه اودیار درباره فیلم جدید ِ خود است:
«حضور در جشنوارهٔ کن بسیار ارزشمند وتاثیر گذار است. سه ماه پیش تحت فشار تولیدِ فیلم بودم اما حالا فیلمم را انداخته‌ام روی کولم و آمده‌ام کن. نمایش عمومی طعم زنگار واستخوان ماه اکتبر خواهد بود»
«زمانی که کتاب ِ کریگ داویدسون را خواندم. یک نوع افسردگی در زندگی روزمرهٔ آمریکایی دیدم. با کمک همکار فیلمنامه نویسم تامس بیدگین کتاب را به فیلمنامه برگرداندیم. زمانی که نوشتن فیلمنامه راتمام کردیم. به هیچ یازیگری غیر از ماریون کوتیار برای نقش اصلی زن فکر نمی‌کردیم. من وتامس در لابه لای حرف‌‌هایمان به این نتیجه رسیده بودیم که طعم زنگار واستخوان یک فیلم اکسپرسیونیستی در حال و هوای ترس‌ها ساخته تاد براونینگ محصول ۱۹۳۲ و شب شکار ساخته چارلز لفتون محصول ۱۹۵۵ خواهد بود. من دنبال بازیگری بودم که بتواند چنین دنیایی را خلق کند. زندگی مانند گل سرخ ساخته الیویه دا‌ها در خاطرم بود که نقش افرینی ماریون کوتیار کمی مبالغه امیز هم در فیلم به نظر می‌امد. ماریون کوتیار شیوهٔ خاصی دربه تصویردراوردن ترک شدن وچنین فیلمهای اکسپرسیونیستی داشت. درمورد با زیگر مرد دنبال نابازیگر بودم. به همین خاطر به تمام باشگاه‌های مشت زنی وبدن سازی سر زدیم. اما ریسکی که به وجود می‌آمد تفاوت توانایی‌های ماریون کوتیار با بازیگر مقابلش بود. تا اینکه مسوول انتخاب بازیگر ِپروژه فیلم Bullhead را با بازی ماتیاس برایم آورد تا تماشا کنم. در فیلمنامه کاراک‌تر مرد خام بود واز جذابیت و حساسیت کمتری برخوردار بود.. من وماتیاس خیلی سریع به این نتیجه رسیدیم که اگر شخصیت مرد مثل یک غول بی‌شاخ ودم باشد اصلا در کلیت کار جواب نمی‌دهد. در نتیجه رابطه پدر وپسر ورابطه عاطفی و عشقی فیلم را گسترش دادیم.»
«فیلم روی ناتوانی راه رفتن ماریون کوتیار متمرکز می‌شود و من در این فیلم برای نخستین بار از جلوه‌های ویژهٔ دیجیتالی استفاده کردم. من از دست دادن توانایی راه رفتنِ شخصیت زن را بی‌هیچ قضاوتی در فیلم به نمایش گذاشتم. کلا به چیزهای کوچکِ زندگی در طعم زنگار واستخوان توسل جستم. به عنوان مثال یک ماشین ظرفشویی چقدر می‌تواند مفید باشد؟!»
«طعم زنگار واستخوان ملودرامی معاصر درباره دشواری گفتمان است.»
منبع :
سینمای ما
|
