از قضاوت می ترسم

سینمای ما-آلاو مویدی:رابرت پتینسون برای اولین بار در جشنواره کن شرکت کرده .با این که او تنها 26 سال دارد اما پله های موفقیت را قبلا طی کرده است چهارشنبه شب، وی کریستن استوارت را برای نمایش «درجاده» ساخته والتر سالس همراهی کرد .این دو با هم در فیلم "گرگ و میش" هم بازی بودند.جمعه شب رابرت پتینسون ِ، بریتانیایی دوباره برای نمایش فیلم "کاسموپولیس" ساخته دیوید کراننبرگ( که در بخش مسابقه نمایش داده می شود)،روی فرش قرمز می آید.
تجربه حضور در جشنواره کن به چی می ماند؟
رابرت پتینسون-دیوانه کننده است. پریشب ،من در نمایش فیلم "در جاده " حضور داشتم. این فیلم خیلی دیوانه کننده بود. در هر صحنه، می ترسیدم،مضطرب و مجذوب می شدم.به یک نوعی این دو فیلم "در جاده" و "کاسمپولیس" از سفر صحبت می کنند.هر دو فیلم جاده ایی هستند. هردو از یک چیز صحبت می کنند،از آزادی و در تلاشی نومید کننده ای برای یافتن چیز ی بیشتر از حقایق تلخ زندگی های روزمره هستند.

کریستن استوارت و شما،هر دو خون آشام های فیلم گرگ و میش هستید که در جشنواره کن با هم رقابت می کنید.آیا این یک رقابت ، اتفاق یا چالش است؟
من آن راچالش در نظر نمی گیرم اما می دانم که خیلی عجیب است.سالی که تولید فیلم "گرگ و میش " تمام شده ،کرستین و من ،در شهر کن دوباره بهم رسیدیم...چون برای من،جشنواره کن مهم ترین رقابت جهان است.وقتی پسر بچه بوم،حتی قبل از آن که بدانم می خواهم هنرپیشه شوم، من برای اینکه دوست هایم را تحت تاثیر قرار بدهم فیلمهایی اجاره می کردم کخ روی جلد دی وی دی آنها مزین به نخل طلای جشنواره کن بود.در مقام بازیگر، آرزویم این است که هر یک از دی وی دی فیلم ها یم می توانست نخل های طلا را روی جلدشان داشته باشد!در زندگی ام،هدف پنهان من این بود که روزی به جشنواره کن دعوت شوم.طی ده سال این را در ذهن می پروراندم و حالا بهش رسیدم.فکر می کنم لحظه ای که به من زنگ زدند و خبر دادند فیلم "کاسموپولیس"در بخش مسابقه انتخاب شده یکی از لذت بخش ترین لحظات زندگی من بود.

چه چیزی شما را به بازی در این فیلم ترغیب کرد؟
متن فیلم نامه.نیم ساعته آن را خواندم بی نقص بود.تنها چیزی که من را می ترساند این بود که از دست بدمش.چیزی که باعث شد من تصمیم بگیرم در این فیلم بازی کنم این بود که با دیوید کراننبرگ حرف زدم. از او پرسیدم چرا به من فکر کرده و او جواب داد :" هیچ چیزی نمی دانم".بعدا،ازش پرسیدم که از فیلنامه چیزی فهمیده و او به من جواب داد نه اما این مهم نبود.یک هفته ای تردید داشتم تا اینکه یک شب بهش زنگ زدم ،در حالی که فریاد می کشیدم گفتم:<< می خواهم در این فیلم بازی کنم اما در هرچه سریع تر .>>

اریک پارکر کیست؟
شخصیتی است که برای فرار کردن از خودش هر کاری می کند.خیلی ها فکر می کنند که او نهیلیست است.برعکس من فکر می کنم که امید کمتری برای حفظ زندگی اش دارد،اما،هر بارنا امید می شود.

فیلم برداری چه طور بود؟
دیوید کراننبرگ هر کاری برای ضعیف شدن من می کرد.اریک پارکر من را میان دست هایش همچون مارماهی می لغزاند.دیوید یک بند به من می گفت:<<اگر تو بفهمی که داریم چه می کنیم همه چیز خراب می شود.»پس هر بار که جلوی دوربین می رفتم انگار که یک ملودی با یک آهنگ اجرا می کردم.من اشعار را نمی فهمیدم اما احساس می کردم که تُن را درست می گیریم.بعد از یک هفته که با شرایط خو گرفتم،گاهی، یک صحنه را فقط در یک پلان می گرفتیم حتی سکانس 15 دقیقه ای مقابل پل جیاماتی را در یک پلان گرفتیم!در آخر ،این فیلمی بود که اعتماد به نفس زیادی به من داد.

پس از فیلم گرگ و میش جشنواره فیلم کن برای شما سکوی پرتاب خواهد شد؟
،مردم اصلا این فیلم را برای آن چیری که هست نمی دیدند بلکه آن را یک یدیده جهانی در نطر می گرفتند .ادوارد کالن نوعی ابر قهرمان است.ابر قهرمانی که کاری جز قهرمانی انجام نمی دهد . با فیلم کاسموپلیس ،بالاخره نحوه ی بازی من مورد قضاوت قرار می گیرد.از همین می ترسم.

منبع : سینمای ما

به روز شده در : جمعه 5 خرداد 1391 - 22:6